รุมใจร้อนวอนเขียนเรียงความ
เขียนตามคำเรียง
ตามติดต้อยคอยถามเลียบเคียง
เขียน เรียง ความ รัก
เรียงเรื่องราวร้อยรัดเข้ามัดร้อย
ครั้งคราวคอยรวมรัดมัดแน่นหนัก
เพียงพลั้งเผลอเธอปล่อยว่างเพียงวางพัก
จึงประจักษ์ว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด
เรารู้ รักมากเพียงไหนก็ใจเรา
ไม่เบาสักนิด
ยอมรับที่พลั้งพลาดอาจเป็นผิด
ครั้งคิดวางใจ
แสนเหนื่อยนักรักพาให้ ใจเราล้า
วาสนาสิ้นสุดแน่เกินแก้ไข
เขียนเตือนจิตติดใจจำประจำไป
อย่ารักใครนะใจจ๋าข้าไหว้วาน
ไม่ทันไร ใจสะดุดหลุดกระเด็น
แค่เห็นยิ้มหวาน
ตั้งใจแน่ แต่ตั้งไว้ได้ไม่นาน
ลนลานลืมเลือน
นี่แหละหนา คือหัวใจที่ไม่จำ
พร้อมจะช้ำซ้ำใหม่ ใครจะเหมือน
หรือว่ามัน จะถึงขั้นที่ฟั่นเฟือน
จึงลืมเลื่อนเลือนลอดเล็ด ไม่เข็ดรัก