ริมลำน้ำยามค่ำ พรำฝนฟ้าหม่น คนไหม้ ใจหมองแร้นแค้นแม้นว่าไร้ ใครประคองรู้แล้ว ต้องชอกช้ำเพียงลำพังย้อนใจจิตคิดกาลก่อนย้อนกลับหวนหวังทั้งมวลเหมือนว่าคิดเพื่อผิดหวังกำลังใจถอยลดหมดกำลังเหลือจะรั้งประทังใจให้สู้ทนเคยคิดไว้ว่าเก่งกล้าท้าทุกเรื่องว่าปราดเปรื่องไม่กลัวใครในทุกหนแน่แท้แล้วเราแท้ก็แค่คนไม่เคยพ้นความผิดพลาดเกินคาดเดา...ริมลำน้ำยามดึก นึกไปเรื่อยไหลรินเอื่อย ลำน้ำไหลใจก็เหงาใจที่ลอยในลำน้ำถามเบาๆจะต้องเศร้าอีกคืนไหม ? ..ใจจะทน