เกิดมาจนจำเป็นต้องประหยัด
เงินจำกัดอยากใช้โทรศัพท์
ต้องทำงานมีเรื่องต้องโทร.รับ
ซื้อของแพงไม่มีทรัพย์มากเพียงพอ
ท้องตลาดมีขายให้เกลื่อนกลาด
เครื่องละพันกว่าบาทได้คุยจ้อ
หารู้ไม่เหมือนเอางูมาพันคอ
เกิดระเบิดถึงหมอเย็บไม่ทัน
ลูกตาแตกใบหน้าแผลหวะเหวอะ
ยังมาเจอะสื่อโจมตีจ้าละหวั่น
ว่าเห็นแก่ของถูกสมน้ำหน้ามัน
ใยไม่หันมามองคุมดูแล
สินค้าด้อยคุณภาพปล่อยได้ไง
หน่ยงานรัฐไปไหนใยไม่แก้
ท้องคลาดกลาดเกลื่อนเหมือนของแท้
ค้องเข้มงวดตรวจให้แน่กวาดหมดไป
ต้องกลั่นกรองสินค้าที่นำเข้า
ด้อยคุณภาพไม่เอาสั่งไม่ได้
คุ้มครองผู้บริโภคงัดมาใช้
มาตรฐานโทรศัพท์ไทยควรจะดี
ดีกว่าสมน้ำหน้าพวกคนจน
ถึงรวยล้นก็เท่ากันในศักดิ์ศรี
หน่วยงานรัฐต้องทำโดยหน้าที่
สิ้นค้าด้อยอย่างนี้ควรหมดไป