อีกกี่ราตรีทุกข์

Soidow

  หยาดน้ำค้าง พร่างพรม ลมพลิ้วไหว
หรีดเรไร ร้องระงม ข่มพฤกษา
เมฆขับเคลื่อน เลื่อนบัง ดวงจันทรา
อีกดารา ให้มืดดับ ลับราตรีกาล
  ลมเรื่อยเรื่อย เอื่อยเอื่อยฉิว ต้องผิวเนื้อ
ให้เครือสั่น พรั่นไหว ไหล่สะท้าน
ให้เหน็บหนาว ร้าวลึก ในรอยราญ
ในดวงมาลย์ ชาเย็น ขืนเข็ญใจ
  หยาดน้ำตา พร่างพรม ลมพลิ้วไหว
ร้าวทรวงใน อกระทม ตรมหมองไหม้
เสียงหรีดหริ่ง ร้องระงม ข่มพฤกไพร
ใบไม้ไหว เอนโยก เคล้าโศกตรม
  กี่..ธิวา หมื่นราตรี ไร้แสงส่อง
ฤทัยต้อง จมทุกข์ ที่รุกห่ม
กี่..เหน็บหนาว ร้าวรอน ซ่อนซานซม
กี่..ขื่นขม พบแสงทอง สาดส่องใจ
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน