....สับสน เก็บมาคิดหมองหม่นจนท้อแท้ แค่คำพ้อเพียงกลายๆเจ้าใยแพร ก็เล่นแง่เง้างอนจนเกินงาม ดอกรักเจ้าเอย... นึกจะร่วงก็ร่วงเลยไม่ไถ่ถาม ไม่รีรอเหลียวดูสักครู่ยาม แผ่วลมพัดก็ร่วงตามกับแรงลม เจ้าจะเคยคิดบ้างไหม คนที่รอฝากใจเขาขื่นขม จึงฝากเพียงน้ำค้างแผ่วมาพรมพรม ฝากเป็นคำว่าตรอมตรมแทนน้ำตา
หมอกจาง 8 พ.ค. 2545 14:08 น. - ID 14763 
854
2
0
2 สิงหาคม 2545 23:24 น. - comment id 64637
เพิ่งได้เข้ามาอ่านจนหมด เพราะมากๆ โดยเฉพาะบทนี้ อ่านแล้วต้องกลั้นใจ เป็นกำลังใจให้แต่งต่อเยอะๆนะ
4 กันยายน 2545 09:34 น. - comment id 72994
T_T ทำไมยิ่งอ่านมันยิ่งเศร้านะ ดอกรัก... บางครั้งข้าก็อยากฟูมฟักถนอมเลี้ยง แต่ความจริงทำได้แค่เพียง มองเจ้าร่วงรายเรียงบนพื้นดิน..
22 เมษายน 2546 10:57 น. - comment id 129796
เราก็ขอบบทนี้ที่สุด.. แต่รู้สึกเหมือนว่าจะมีแค่เราสองคนที่ชอบมีนนะ...:)
7 กรกฎาคม 2548 12:20 น. - comment id 145959
.. เป็นคนที่สามที่เข้ามาชอบจ้า .... .. คนที่สามนะ .. ม่ายช่ายมือที่สาม ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
