สิ้นเดือนเจ็ดฝนจางเจ้าห่างหายใจละลายกลางฝนหล่นเวหาเจ้าปีวอกหลอกพี่หนีลับตาทิ้งทุ่งนาเข้ากรุงลืมคุ้งแควด้วยอำนาจเงินตราพารักล่มหลงนิยมรถใหม่ไม่แยแสลืมรถเก่าเคยขับไปลับแลมาพ่ายแพ้ความจนดั้นด้นไกลตีค่าเงินเกินกว่าคำว่ารักลืมรสผักริมรั้วมัวหลงใหลรสอาหารจานด่วนชวนชื่นใจอบอุ่นในห้องแอร์เลยแปรปรวนทิ้งคนคอยบนแคร่ใต้แคใหญ่ฝักใฝ่ใจเดินห้างห่างนาสวนรมควันพิษจนงงคงเซซวนทำเนื้อนวลลืมลมห่มทุ่งธารขออวยพรเจ้าไปได้ดีเถิดอย่าต้องเกิดเหตุร้ายกลายร้าวฉานจงอยู่ดีมีสุขทุกวันวารอย่าซมซานเหมือนพี่ที่เก้อคอย...