เปิดหัวใจใสซื่อถือความสัตย์
ในบทกลอนสารพัดจะวอนเว้า
ทั้งมั่นรักห่วงหวงไม่บรรเทา
ยังถือเอาความรักสลักแกน
เหมือนเป่าลมขึ้นไปบนอากาศ
อ่านแล้วคงขยาดว่าเป็นแผน
บอกว่าได้ไอเดียมาโต้แทน
เค้นคิดคำแสบแสนมาหมิ่นใจ
เฝ้าพากเพียรเขียนกลอนอ้อนรักเขา
ได้แต่ความสูญเปล่าถูกผลักไส
ไม่เคยเห็นความรักสลักใน
ไม่มีหญิงคนใดนอกจากเธอ
นั่งเหม่อมองสายน้ำเจ้าพระยา
บนคอนโดเหว่ว้ายามไผลเผลอ
ชีวิตนี้มีกรรมซ้ำมาเจอ
เรามันเซ่อโง่งมสมน้ำหน้า..เอง