สุขและทุกข์เป็นบริบทของชีวิต
มีดวงจิตที่คอยเป็นนายใหญ๋
คอยบัญชาให้กายนั้นเป็นไป
ตามหทัยของใจที่่ต้องการ
จะถูกผิดดวงจิตนั้นไม่รู้
นายประตูคือสติไม่คัดสาร
ปล่อยอารมณ์เลวร้ายทำลายการ
ให้จิตใจของฉันแปลผันไป
บริบทมากมายในชีวิต
ทั้งญาติมิตรพวกพ้องพี่น้องไพร
ที่ผูกพันธ์เรียกร้อยน้อยเมื่อไร
แล้วไฉนจะได้ไปเมืองนิพพาน
เพราะห่วงหน้าพะวงหลังรั้งรึงจิต
ให้ชีวิตสับสนไม่ประสาน
เป็นหนึ่งเดียวทั้งกายใจให้นานนาน
มรรคานั้นไม่ประสานเป็นหนึ่งเดียว
บริบทของชีวิตอย่าคิดมาก
เราต้องพรากจากกันตามวิถี
สุขและทุกข์บริบทของชีวี
จะสุขีไม่ยึดสุขและทุกข์เอย