เหนื่อยเหลือเกิน...ฉันขยับไปไม่ได้
ปวดหัวใจ แขนขาชา...มิอาจไหว
เมื่อขาดคุณ..โลกพลันมืดไร้แสงไฟ
หันทางไหนก็ว่างเปล่าไร้หนทาง
ถนน...ที่จะไป...จากที่นี่
ยังพอมีอีกไหม...จักแผ้วถาง
ยิ่งนับวัน...มันช่าง...ยิ่งเลือนลาง
ตกหลุมพรางกับดักรักยากหลุดไป
ฉันเหมือนนกที่ถูกคุณจับขังไว้
ถูกเลี้ยงให้มิให้หนีหายไปไหน
เพราะอาหารคือคำรักว่าจากใจ
ส่วนกรงไซร้นั่นก็คือตัวของคุณ
ได้แต่เพียงวนเวียนในกรงนั้น
เธอลืมฉัน...ว่าต้องการรักไว้หนุน
ปล่อยฉันเถิด...ปล่อยฉันไป...หากการุณย์
หากว่าคุณไม่ต้องการจะเลี้ยงกัน
อาจจะฟังแล้วดูคล้าย..คนขี้แพ้
โปรดเห็นแก่ดวงใจที่โศกศัลย์
กับดักรักที่เธอสร้างและใช้มัน
ปลดปล่อยฉันออกจากดวงใจเธอ
หมายเหตุ : แรงบันดาลใจจากเพลง TRAP ของ Henry Lu
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย 8 ก.ค. 2556 01:25 น. - ID 147445 
2135
2
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
