เก็บมาจากถังขยะ กะ กระบอกไม้ไผ่ _

ลูกชาย....: แม่จ๋าๆ...น้องภูผา...ทำไมชื่อภูผาล่ะครับ...????
แม่..........: อ๋อ...หลังจากที่แม่กับพ่อแต่งงาน พ่อกับแม่ไป
ฮันนี่มูนกันที่บ้านพักบนภูเขา พอกลับลงมา แม่ตั้งท้อง
พ่อเค้าก็เลยตั้งชื่อน้องเจ้าว่าภูผายังไงล่ะจ๊ะ
ปลอกแตก สงสัยอะไรเหรอลูก อิอิ ^_^

วันต่อมา.....

ลูกชาย....: แม่จ๋าๆ...พ่อบอกผมว่า ผมไม่ใช่ลูกแม่ จริงเหรอครับ ???
แม่..........: อ๋อ...อืมมมม...จริงจ๊ะ...แม่เจอะหนูในถังขยะเลย
เก็บหนูมาเลี้ยงอ่ะจ๊ะ...
ลูกชาย....: อ้าววว....แล้วทำไมพ่อบอกผมว่า...แม่เก็บผมได้
ในกระบอกไม้ไผ่ล่ะครับ...
แม่..........: อุ๊ย...พ่อบอกหนูอย่างนั้นรึ...พ่อเค้าจำผิดแล้วล่ะ...
กระบอกไม้ไผ่นั่น น้องภูผานะจ๊ะ...อิอิ

และแล้ววันนั้นก็มาถึง......

เช้าวันนั้นฉันได้ยิน เสียงกดกริ่ง
อยู่นิ่งนิ่ง..แม่เปิดเอง นะหนูจ๋า
หน้าประตู มีผู้ชาย นายหนึ่งมา
ประจัญหน้า...แม่เรียกฉันให้เข้าไป

ก่อนจะเอ่ย เผยบางอย่าง อย่างกุกกัก
บางอย่างหนัก...เมื่อท่านกล่าว ราวสงสัย
เรียกพ่อสิ พ่อทูนหัว ยอดดวงใจ
น้ำตาไหล...ในบัดดล ฉงนความ

มองหน้าแม่ แม่ก็ย้ำ ให้เรียกพ่อ
น้ำตาคลอ...สุดระกำ ไร้คำถาม
ยกมือไหว้ หวัดดีเพรียก เรียกพ่อตาม
เหมือนถูกหนาม เท่าท่อนแขน ทิ่มแทงใจ

พลันเสียงโป๊กโขกมะเหงกเขกกะโหลก
ฉันให้แก ไปชะโงก เรียกทางไหน
หลังบ้านนู้น พ่อจับงู อยู่ด้านใน
ไปรีบไปบอกพ่อแก ว่าเพื่อนมา :P

เหอะๆๆ เพื่อนพ่อ ก็เนียนเชียว "โถลูกพ่ออออ....เด๋วปั๊ดเหนี่ยวววรุย...ฮึฮึฮึ... *_*"
จัดปายยยย....อิอิ