ทิวาทาบ อาบพราย ปรายน้ำค้าง ก่อนลาร้าง แห้งหาย ระเหยริน กรุ่นไอหมอก เลื่อนหลบ ซบผืนดิน ภูผาหิน ตระหง่าน ต้านพระพาย วิภากร เคลื่อนแสง เเสดงศรีถึงนาที ก้าวย่ำ ไปตามสาย ด้วยสองมือ ฝันฝ่า หาเลี้ยงกาย แค่จุดหมาย ดำรง คงชีวี จากกลางวัน หมุนเวียน เปลี่ยนค่ำคืน บ้างหยัดยืน บนทาง ต่างวิถี สิ่งรายรอบ สุขเศร้า คละเคล้ามี ทั้งชั่วดี เพียงจิต คิดกระทำ