ยินเพียงสำเนียงถ้อยที่ร้อยคำอันเสแสร้งแกล้งอำคำอ่อนหวานที่จารจดรดเลี้ยงเพียงดวงมานหวังร้าวรานริดรอนให้ผ่อนลงยามยิ้มแย้มแต้มอยู่บนใบหน้าดั่งดาราทั้งมวลชวนไหลหลงความคิดถึงดิ่งห้วงบ่วงพะวงดุจจะคงรักมั่นนิรันดรเพียงกระจ้อยร่อยหริบดูริบหรี่ในหวังที่หลงมนต์กลอักษรไร้แรงยุดฉุดดึงจึงสั่นคลอนจึงต้องนอนระทมจมน้ำตายินแค่เสียงสำเนียงพร่ำร้อยคำหวานของวันวานกล่าวย้ำเพียงคำว่าเราจะก้าวข้ามผ่านกาลเวลาไม่มีค่าคำว่าเราเพียงเงาลวง