พึ่งรู้

แว่นหนา

จากที่ฉันได้คิดทบทวนมา
พึ่งรู้ว่ารักเธอมากแค่ไหน
ก็ตอนที่ฉันต้องเสียเธอไป
ให้กับใครที่เธออยากคู่เคียง
   ไม่รู้จะพูดอะไรในตอนนั้น
เพราะเวลากระชั้นต้องขึ้นเขียง
คำบอกรักเธอก็มีรายเรียง
แต่ก็เหมือนตะเกียงที่ไม่มีไฟ
     แค่คำว่าฉันรักเธอก็พูดไม่ออก
แค่คิดว่าจะบอกน้ำตาก็ไหล
เรื่องเกิดจากฉันไม่รับความจริงในใจ
ว่ารักเธอมากกว่าใคร จนอะไรอะไรมันสายเกิน				
comments powered by Disqus
  • mono

    7 พฤษภาคม 2545 21:10 น. - comment id 48207

    เคยเป็นเหมือนอย่างกลอนนี้เลยจ้ะ น้องแว่นหนา

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน