เขาและฉัน

อัลมิตรา

1.
ถอดหัวใจใส่กลอนอักษรสื่อ
ขอเลื่องลืออีกหนกลอักษร
ด้วยซาบซึ้งหนึ่งชายใจอาวรณ์
อยากสะท้อนความรู้สึกลึกภายใน
2.
เขาชื่อเรียงเสียงใดฉันไม่รู้
อีกที่อยู่หลักแหล่งแห่งหนไหน
เป็นผู้ดีหรือตกยากลำบากใด
เคยสงสัยเหมือนกันในวันวาน
3.
ด้วยเนิ่นนานการสนิทดุจมิตรแท้
ฉันก็แค่เลิกสงสัยไม่ฟุ้งซ่าน
ไม่คิดสืบเสาะหาสถานการณ์
หลายปีผ่านวางใจในไมตรี
4.
เคยมีบ้างปวดร้าวคราวห่างเหิน
ถ้อยดำเนินเป็นกลอนย้อนสักขี
แอบเหงาหงอยน้อยใจในบางที
ไดอารี่ลายพร้อยรอยน้ำตา
5.
ในตอนนั้นฉันเศร้าคล้ายเขาทิ้ง
ซ้ำโลกจริงโรคร้ายลอบกรายหา
ที่เจ็บป่วยเจียนตายวายชีวา
เจ็บน้อยกว่าตรงนี้ที่หัวใจ
6.
ผ่านเหตุการณ์วันนั้นฉันฉุกคิด
ฤๅ คนผิดเป็นฉันที่หวั่นไหว
มิตรภาพตราบสิ้นฟ้าแม้นคราใด
สำนึกได้แต่บางครั้งจิตลังเล
7.
ตนเองที่พลาดพลั้งมิยั้งคิด
กลับโยนผิดโทษเขาว่าเจ้าเล่ห์
แถมกริ้วโกรธก่อกวนป่วนเกเร
แสนสนเท่ห์แปลกใจไยฉันทำ
8.
คิดเป็นเพื่อนผู้เดียวที่เกี่ยวข้อง
โลกทั้งผองเทียบค่ากะลาคว่ำ
ถ้อยที่เขาเรียงร้อยเป็นรอยคำ
แอบเพ้อพร่ำซาบซึ้งตรึงอุรา
9.
แต่โลกใช่เทียบค่ากะลาคว่ำ
วรรณกรรมสูงเกินประเมินค่า
เขาเชี่ยวชาญสุนทรีเลิศลีลา
เทียบศักดากวีเอกเสกสุนทร
10.
ยามเขาจรดบทกานท์ ณ ลานกวี
ช่างมากมีมิตรสหายสายสมร
ซึ่งบางคนสนใจกว่านัยกลอน
เฉกละครฉันเห็นความเป็นไป
11.
เขายังคงเป็นเขาเทียบเท่าเดิม
ฉันกลับเพิ่มความรู้สึกนึกคิดใหม่
หากยึดมั่นฉันท์เพื่อนจงเตือนใจ
เราจะไม่ก้าวล่วงหวงแหนกัน
12.
สมานใจสัมพันธ์เฉกวันก่อน
จะหนาวร้อนห่วงใยไม่แปรผัน
มิตรภาพตราบสิ้นฟ้าค่านิรันดร์
สำหรับฉันคือเขาเฝ้าคำนึง
13.
ถอดหัวใจใส่กลอนอักษรสื่อ
ด้วยนับถือดุจสหายชายผู้หนึ่ง
ขออาศัยนัยสาส์นขานรำพึง
เผื่อส่งถึงยามเขาแวะเข้ามา
14.
เขาชื่อเรียงเสียงใดฉันไม่รู้
ใช่ชั่วครู่แล้วจบการคบหา
ความผูกพันผันผ่านกาลเวลา
ช่างล้ำค่าน้ำมิตรดวงจิตเรา
15.
ด้วยเนิ่นนานการสนิทดุจมิตรแท้
ฉันเพียงแค่มอบของขวัญกำนัลเขา
สิบห้าบทอาจกระจ่างแบบลางเลา
แต่เรื่องเล่าทุกประเด็นล้วนเป็นจริง./