จะรีบไปไหน
กันนาเทวี
ด้วยวิถึชีวิตอันรีบเร่ง
ลืมตนเองมัวหาแต่ทรัพย์สิน
ลืมคืนวันลืมนอนและลืมกิน
จึงขาดวิ่นสุขแท้แค่ใจพอ
ห่วงชีวิตห่วงตนห่วงคนอื่น
กลัวขมขื่นยากจนโอ้คนหนอ
หาแต่เงินหวังรวยล้นคนยกยอ
ต่างวิ่งห้อวุ่นวายหมายเงินตรา
ไขว่คว้าตะกายดาวพราวพร่างฟ้า
ลืมมองมาใกล้ตนดิ้นรนหา
ถมไม่เต็มความอยากมากนานา
ต่างไล่ล่าทุกวิธีที่คิดปอง
เพราะมีเรามีเขาเหล่าสมมุติ
จึงเยื้อยุดต่อตีเป็นเจ้าของ
บ้างเหนือชั้นเอาเปรียบเทียบลำพอง
ต่างขัดข้องเคืองใจไฟโลกีย์
ลองลดราวาศอกหัดฟอกจิต
มองชีวิตใคร่ครวญให้ถ้วนถี่
จะร่ำรวยเพียงใดหากไม่ดี
ใช่จะมีสุขสงบพบเย็นใจ
ด้วยวิถีชีวิตคิดละโมบ
รักหลงโลภมืดมนไม่สดใส
หยุดสักนิดคิดตรองของของใคร
หากตายไปแม้ตัวเราเขายังเมิน..