บ้านกลอนของเรา

KIRATI

เหมือนฝูงปลาพากายมาว่ายแหวก
ใต้สาแหรกแหวกว่ายในละหาน
หลบพักคลื่นครืนเครงในเพรงกาล
เปรียบร่มลาน...บ้านเก่ามาเกลากลอน
 
หัดต่อเสียงเรียงคำมานำต่อ
ถูกผิดพอ...อภัยในอักษร
ขอเพียงจิตคิดใฝ่แม้ไร้พร
สวรรค์อ้อน...เอื้อนได้(อย่า,ไม่)อายใคร
 
แค่หาคำนำโยงพยางค์วาง
นึกโครงร่างสร้างบทกำหนดไว้
สัมผัสผูกถูกผังทั้งนอกใน
ที่เหลือ “ใจกับจิต”
พิชิตกลัว
 
สาแหรกนี้มีขึ้นด้วยปีกฟ้า
อัลมิตรา ดุแล แม่ทูนหัว
โลกลับแลแห่งกลอนอักษร พัว-
-พันรักทั่ว โลกศิลป์ ในถิ่นไทย
 
หนึ่งในเวปกลอนดีที่เป็นหนึ่ง
สายใยซึ้ง...ตรึงตราอัชฌาสัย
ใช่เพียงเวป...เสพอ่านสำราญใจ
เพราะอะไร....ไม่รู้ต้องดูเอง
 
สมัครง่ายย้ายยากไม่อยากจบ
อุ่นอวลอบไมตรี...มิข่มเหง
แอบกระเซ้าเย้าแย่แลบรรเลง
เหมือนบทเพลง...ร้องร่ำเป็นทำนอง
 
ตระเตรียมงานการเหนื่อยแล้วเมื่อยล้า
เพียงพักพา กมลที่หม่นหมอง
หอบอารมณ์จ่มฝันมากลั่นกรอง
เบิกบ้านช่อง ห้องหับสดับจินต์ (จินตนา)
 
ตะนาการแห่งศรี...วลีถ้อย
เพื่อเพียงปล่อย...ลวดลายระบายลิ้น
จะยอกจิก...หยิกกัด...ก็ชัดยิน
ยิ้มถ้วนถิ่น...ทุ่งกานท์ในบ้านกลอน
 
@@@@@@@@@@@@
 
ปีกฟ้าสู้ สู้..... ปีกฟ้าสู้ตาย.... 
ปีกฟ้ามีกาย.... เป็นลายพาดกลอน
ปีกฟ้าสู้ สู้ ปีกฟ้าอย่านอน.... 
จงสร้างบ้านกลอน ให้พวกเราเฮย...อิอิ 
 
ในนามของสมาชิกบ้านกลอน(สมอ้าง กิกิ) 
ขอเป็นกำลังใจ ให้ปีกฟ้า แอนด์ ดิ
อัลมิตรา
ขอ....อย่ายอมแพ้...
อย่าอ่อนแอ 
แม้จะร้องไห้...
จงลุกขึ้นสู้ไป....
จุดหมาย....
ไม่ไกลเกินจริง...
บ่งบอกวัยมาก อิอิ