ความเปราะบาง วางอยู่ คู่ชีวิต หากลิขิต สถิตอยู่ ดูใช่ที่ มันแผ่ซ่าน บานฉ่ำ นำสุนทรีย์ ทุกนาที มีค่า กว่าสิ่งใด มันซ่อนเร้น เป็นนัย ใครหยั่งรู้ เป็นหรืออยู่ ทุกผู้ ทุกนามไข เหตุสาธิต ปริศนา นั้นคาใจ สุขฤทัย ไม่สร่าง ลางสังวรณ์ เรื่องต่างต่าง วางอยู่ เป็นคู่ขวัญ ทุกวานวัน มันวน บนคำสอน หมายสร้างเกราะ เสดาะตรวน ที่ครวญรอน หมายตัดตอน คลอนสั่น มั่นปราการ ล้วนบทบาท วาดไว้ ใจเสรี ชีวิตมี ข้างเคียง เพียงสสาร หวังหมื่นแสน อื่นเรียง เพียงกล่าวขาน ฟ้าประทาน อุบัติละ ขณะใด สิ่งเปราะบาง ยิ่งยวด ปวดใจยิ่ง หมายช่วงชิง หยุดยั้ง รั้งอย่างใจ ยิ่งสูญเสีย เพลียแรง แสงร่ำไร ห้วงฤทัย ไม่รู้ สู้ต่อกร เรื่องที่ผ่าน สานปม จมบ่อทราย หวังทักทาย คลายเขื่อง เรื่องหลอกหลอน หวังสิ้นสุด หยุดนิ่ง สิ่งวิงวอน ใจอย่าลั่น สั่นคลอน ตอนเปราะบาง
วิทย์ ศิริ 20 มี.ค. 2556 23:30 น. - ID 146792 
2431
3
0
21 มีนาคม 2556 15:37 น. - comment id 1256927
หัวใจของสิ่งมีชีวิต บอบบางยิ่งครับ ท่านวิทย์
21 มีนาคม 2556 16:07 น. - comment id 1256933
ใช่แว้วบางทีก็แขวนอยู่บนเส้นด้ายซะงั้น
22 มีนาคม 2556 00:09 น. - comment id 1256945
22 มีนาคม 2556 16:02 น. - comment id 1256965
รู้ว่าเปราะบาง.. เราจึงยิ่งควรถนอม... คุณวิทย์ สบายดีนะคะ รักษาสุขภาพด้วย
24 มีนาคม 2556 18:21 น. - comment id 1257011
แค่เส้นบางๆกั้นระหว่างความรู้สึกนี่แหละค่ะสำคัญนัก ถ้าไม่เข้าใจมัน ความสัมพันธ์ก็จบลง รักและคิดถึงกัลยาณมิตรค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
