ลับแสงรพีกาญจน์ อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ลับแสงรพีกาญจน์……..นภม่านก็เลือนราง พงไพรและเถื่อนทาง….ระดะพร่างประกายดาว เรไรระดมเสียง………....จิรเพียงปะเดือนพราว หนึ่งผู้มิหวั่นก้าว………....คณะพรายสิเปิดเปิง!ฯ อริญชย์ ๘/๒/๒๕๕๖ ปล. ฉันท์บทนี้ไม่มีความหมายอะไร แต่งเล่น ๆ ธรรมดา ๆ ทุกท่าน