เมื่อย้อนความ ตามครั้ง เมื่อยังเด็ก ดวงตาเล็ก แลจ้อง มองแผ่นฟ้า ว่าช่างกว้าง ห่างไกล สุดสายตา เกินกายา จะโอบ แผ่นฟ้าไว้ เมื่อโตมา เข้าสู่ ประตูชีวิต ย้อนให้คิด ในครั้ง เมื่อยังใส ว่าฟ้ากว้าง ที่วาง แสนห่างไกล แต่เมื่อใด แหงนดู อยู่คู่เรา ต่างจากคน ยลชิด สนิทได้ แต่เมื่อใด ใคร่หา เวลาเหงา กลับห่างเหิน เกินกว่า จะคว้าเอา ไม่เคียงเรา ทุกเวลา ดั่งฟ้านั่น หากความจริง แผ่นฟ้า ไม่กล้าให้ จะเก็บใจ เข้าสู่ ประตูฝัน สุดแล้วแต่ แผ่นฟ้า ตีค่ากัน แล้วเดินทาง ร่างมัน ให้สวยงาม เมื่อย้อนความ ตามครั้ง เมื่อยังน้อย ดวงตาคอย แต่จ้อง และร้องถาม ไปยังผืน แผ่นหล้า ฟ้าสีคราาม ว่าเมื่อยาม เจ็บไซร้ ใครดูแล ความใจกว้าง ของทางฟ้า มีจริงไหม อยากมีใคร เคียงข้าง ระหว่างแพ้ อยากมีคน คอยห่วงใย ใจอ่อนแอ ไม่ปรวนแปร ผันเปลี่ยน เวียนหมุนไป เมื่อย้อนความ ตามจริง จึงได้รู้ โลกที่อยู่ ช่างเคี้ยวคด ไม่สดใส จะตามล่า หารักจริง จากสิ่งใด จึงปล่อยใจ ตามทาง รักร้างนั่น
มืดมิด..จนชิดเช้า 11 พ.ย. 2555 13:41 น. - ID 146114 
2206
2
0
11 พฤศจิกายน 2555 19:58 น. - comment id 1250754
ยอมปล่อยไปตามกาลเวลาแล้วยอมรับความเป็นจริงที่ปวดร้าว ไม่มีใครช่วยได้หรอกเรื่องความรักนอกจากใจเราเองนั่นแหล่ะที่จะรักษาได้ ไม่มีใครแทนที่ใครได้หรอก แม้กระทั่งเงินก็แทนและซื้อความรักที่บริสุทธิ์ได้
11 พฤศจิกายน 2555 21:29 น. - comment id 1250757
แวะมาอ่านขอรับ
11 พฤศจิกายน 2555 22:24 น. - comment id 1250761
แวะมาอ่านกลอนงาม ๆ
12 พฤศจิกายน 2555 08:48 น. - comment id 1250771
ซื้อความรักที่บริสุทธิ์ไม่ได้ แก้ใหม่ค่ะ
13 พฤศจิกายน 2555 13:01 น. - comment id 1250830
บนทางที่ร้างรัก...ชีวิตต้องดำเนินต่อไปนะคะ
14 พฤศจิกายน 2555 09:22 น. - comment id 1250895
อาจเป็นทางที่ดีก็ได้ คิดว่างั้น....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
