โคลอน

16 ตุลาคม 2555 15:48 น. - comment id 1248814

คนเราทุกคนล้วนมีคุณค่าในตัวเองนะคะ แก้วประเสริฐ...

ในสายตาฝน แก้วประเสริฐมีคุณค่าในวงการวรรณกรรม และบ้านหลังนี้มาก...เพราะถ่ายทอดวิชาความรู้ให้แก่ผู้ใฝ่รู้ทุกคนอย่างไม่มีกั๊ก เทหมดหน้าตัก...เรียกว่าสอนจนหมดไส้หมดพุงกันเลยทีเดียว

บางครั้งไม่มีใครถาม แต่ถ้า แก้วประเสริฐ เห็นว่ามีประโยชน์ ก็จะเสริมเข้าไป แม้คนที่ไม่ได้เป็นศิษย์ อย่างฝน ผ่านมาอ่านก็ได้ประโยชน์ไปในตัว  ต้องขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ



คนเรามีหลายแง่มุมทุกคนเสมอกันค่ะ

มีทั้งดีและไม่ดี ถูกใจและไม่ถูกใจ ทุกคนจริงๆนะคะ ไม่ใช่แก้วประเสริฐคนเดียวสักหน่อยนึง

ฝนก็มีมุมที่คนอาจไม่ชอบ และฝนก็อาจไม่ชอบบางมุมของใครๆได้

แต่สิ่งหนึ่งที่ช่วยเชื่อมโยงมิตรภาพเอาไว้คือ"ความเข้าใจ ในสิ่งที่คนๆนั้นเป็น"

จริงมั๊ยคะ แก้วประเสริฐ 

ปล. แก้วประเสริฐตอบเม้นท์ฝนบทที่แล้ว อ่านแล้วใจหายนะคะ...อย่าเศร้าไปเลยค่ะ...คิดในแง่ดี สดใสๆไว้ดีกว่า

บางครั้งความสงบเงียบก็งดงามนิรันดร์นะคะ

โคลอน

16 ตุลาคม 2555 15:54 น. - comment id 1248815

เอ่อ...อารมณ์ต่อเนื่องมาจากบทที่แล้ว..........


สายใยรัก....หรือ คุณค่าที่คนมองไม่ค่อยเห็นหมายถึง"แม่" นี่เอง 

เง้อ...

ฝนโก๊ะกังอีกแล้วสิเนี่ย 

อ่านที่แก้วประเสริฐตอบเม้นท์บทที่แล้ว และมาอ่าน "ข้อความฝากถึง"ก่อนเลย

ผลจึงออกมาอย่างเม้นท์ที่หนึ่ง 

คิดว่าแก้วประเสริฐน้อยใจไรซธอีก พอย้อนไปอ่านกลอนข้างบน....เอ่อ....

อนงค์นาง

16 ตุลาคม 2555 17:09 น. - comment id 1248817

สวัสดีค่ะครู

อ่านแล้วคิดถึงแม่มากมายค่ะ เพราะน้ำนมแม่ที่ทำให้เรามีชีวิตมาได้ทุกวันนี้ กลับบ้านคราวก่อนศิษย์พาแม่ไปไหว้พระธาตุนาดูน จัดงานบายศรีสู่ขวัญให้แม่และแม่สามี  เคยอ่านมาว่าการทดแทนพระคุณพ่อแม่ นอกจากการดูแลทางกายและใจให้ท่านมีความสุขแล้ว ควรช่วยให้ท่านเข้าถึงซึ่งพระพุทธศาสนา เดินทางสู่นิพพาน
ปฎิบัติธรรมสม่ำเสมอ 
กลับบ้านคราวนี้แม่ไม่ค่อยอยากเดินทางไปไหนไกลเพราะอายุมากแล้ว แต่ไว้ถึงวันนั้นค่อยวางแผนกันใหม่ตามสถานการณ์ค่ะ 
ศิษย์จะสร้างธาตุให้พ่อในบริเวณวัดค่ะ ครอบครัวเราไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหน เพราะค่าใช้จ่ายในอเมริกาสูง
เป็นแม่บ้านต้องควบคุมบัญชีเงินให้ดี ไม่สุ่รุ่ยสุร่าย
มีลูกสองคนที่ต้องรับผิดชอบ มีแม่และแม่สามีที่เมืองไทย
ที่ต้องดูแล ตัวเองก็ทำงานนอกบ้าน ในบ้านก็มีงานแม่บ้านให้จัดการ คนที่ยังไม่ได้เป็นแม่จะไม่รู้ว่าหน้าที่ของแม่นั้นต้องทำด้วยหัวใจ ด้วยความเสียสละ ใช่มีแต่สนุกสนานเฮฮา ครอบครัวต้องมาก่อนสังคมภายนอก
ศิษย์เลยไม่มีเวลาไปเที่ยวไหนกับเพื่อนเลย เพราะตัวเองไม่ปรารถนาด้วยค่ะ อย่างกลับเมืองไทยก็อยากอยู่กับแม่ให้มากที่สุด ถ้าแม่แข็งแรงเดินทางไกลได้ก็จะพาไปเที่ยวทางภาคเหนือ อยากแวะผ่านหลายๆจังหวัดที่ไม่เคยไปเลยคือสุพรรณบุรี อุทัยธานี เชียงราย แม่ฮ่องสอน
ทางใต้เคยลงไปจนถึงสงขลา หาดใหญ่เกาะสมุย
เวลาแค่ไม่กี่วันขอไปสักสองจังหวัดก็พอค่ะ เชียงใหม่เคยพาแม่ไปแล้ว ตอนลูกคนโตยังเล็กๆอยู่ อาจไม่ไปซ้ำอีก
สรุปว่ายังไม่แน่นอนค่ะ แต่อยากพาคุณอิมไปเที่ยวบ้านที่ร้อยเอ็ดเพราะเล่นเว็บนี้มาหลายปี คุณอิมได้ดูแลระบบช่วยเจ้าของเว็บทำให้เราได้เข้ามาหัดแต่งกลอนกัน
และเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ศิษย์ไม่อยากไปเที่ยวกับชายใดที่มิใช่สามีเลยค่ะครู ไม่สนุกไม่รู้ใจกัน อยากไปแบบเป็นตัวของตัวเอง สบายๆเรียบง่ายไม่ต้องสวยงามตลอดเวลา ขี้เกียจแต่งตัว ชอบแบบไม่ต้องปรุงแต่ง
มีสามีที่ยอมรับตัวเราได้ในทุกแบบไม่ต้องกั๊กหรือมีฟอร์มอะไร ไม่สวยก็รักเราเสมอ ไปกับคนที่ไม่รู้ใจจะวางตัวไม่ถูกค่ะ กับคุณอิมก็ยังไม่รู้ใจกันมาก่อน ไม่เคยไปไหนด้วยกัน ขอให้เข้ากันได้คงจะดีไม่น้อยนะคะ ศิษย์ไม่ถนัดกับการไปกับเพื่อนหลายๆคนเลยค่ะ ไปกับครอบครัวจนเคยตัวเคยใจ
กลอนของครูยังไพเราะเหมือนเดิมเลยค่ะ บางกลอนศิษย์ก็แต่งตามแนวทางที่ครูสอนไว้แบบกลอนนี้ ไม่มีโคลงนำ
ครูจะตั้งชื่อกลอนว่าอะไรดีคะ เพราะจะได้จำง่ายเวลากล่าวถึงค่ะ 
ขอให้ครูมีสุขภาพแข็งแรง มีความสุขตลอดไปนะคะ

ด้วยรักและเคารพยิ่ง

เพียงพลิ้ว

16 ตุลาคม 2555 17:16 น. - comment id 1248818

สายใยรักนี้ไม่มีลืมค่ะ มั่นคงในใจเสมอจ้ะ

แก้วประเสริฐ

16 ตุลาคม 2555 17:41 น. - comment id 1248821

คุณ โคลอน

          คุณฝน ผมเองนึกสนุกๆกับคนที่ไว้ใจ
และรักคิดถึง เห็นหายไปนาน อีกทั้งไม่ได้
เขียนจดหมายอ้ือนสาวมาหลายสิบๆปีแล้ว
นึกสนุกๆ ก็เลยเขียนขึ้นมาว่าจะเรียกร้องสิ่ง
ที่ได้รับได้อารมณ์คล้อยตามหรือไม่ครับ
         ผมเองไม่ได้น้อยใจอะไรหรอกนอกจาก
จะเซ้าเย้าแหย่ไปเท่านั้นเอง ขอบใจคุณฝน
มากที่ไม่ติฉินผม ต้องขอขอบคุณอีกครั้ง
นะครับ  ที่มาเย้ากันเลย  ไม่ถือสาผมยังห่วง
ใยผมอยู่เสมอ อิอิ รักฝนมากๆเสมอจ้า

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

16 ตุลาคม 2555 17:44 น. - comment id 1248823

คุณ โคลอน

     เรื่อง "สายใยรัก" นี้เกิืดจากอารมณ์ร่วม
ที่คิดถึงแม่ และไปเห็นการกระทำของคนอื่น
ก็เลยเขียนบทนี้ขึ้นมาครับ ขอขอบคุณมาก
ครับ  อิอิ ทำให้อารมณ์คุณฝนกระเจิงไปได้
และเกิดมโนภาพนำสองบทมาร่วมกันเป็น
หนึ่งเดียว  หายากนะครับที่มีจินตนาการอัน
รุ่งโรจน์เช่นนี้ รักฝนมากๆเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

16 ตุลาคม 2555 17:54 น. - comment id 1248826

คุณ อนงค์นาง

สวัสดีจ้าศิษย์รัก
       การเขียนที่มีโคลงนำหน้านั้น บทตามจะเป็น
กาพย์ กลอน อะไรๆก็ตาม เขามักเรียกว่า  กาพย์
ห่อโคลงเสมอ หรือกาพย์ขึ้นนำก่อนแล้วตามด้วย
โคลงหรืออะไรก็ตามจะเรียกว่า "กาพย์ห่อโคลง"
    บางครั้งไม่มีโคลงแต่เป็นกาพย์กับกลอน
ครูมักจะเรียกว่า  "กาพย์ห่อกลอน" เป็นต้น
อันนี้เพราะไม่มีโคลงจะเรียกตามที่เขาว่า
กันก็คงจะไม่ถูกต้องนักเพราะไม่มีโคลงเลย
บางครั้งครูเล่นมีกาพย์ยานี11  หรือกาพย์
อะไรๆก็ได้ตามด้วยกลอนนั้นก็มักจะเรียกเล่นนี้
ไว้เสมอจ้า การเล่นที่ถูกต้องคือ
บทแรกของโคลงหรือกาพย์ กับ บทรับต้องมี
เนื้อหาอย่างเดียวกัน หรือยกท่อนทั้งท่อน
นั้นๆมาวางไว้แล้วค่อยแต่งต่อไปจนจบ
        ก็มีเท่านี้แหละจ้า เรื่องที่ศิษย์เราเอ่ย
มานั้นถูกต้องที่สุดไม่ว่าการให้อะไรก็ตาม
แก่พ่อแม่ทางที่ได้กุศลมากที่สุด คือการให้
ด้วยธรรมตามแนวพุทธศาสนา ซึ่งได้รับการ
ยกย่องไว้นานมาแล้วจ้า   แต่ที่จริงเขาจะ
เรียกว่า กาพย์ห่อโคลงไว้จ้า
      รักศิษย์เรามากเสมอๆ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

16 ตุลาคม 2555 17:57 น. - comment id 1248827

คุณ เพียงพลิ้ว

           อันพระคุณพ่อแม่เหนือกว่าน้ำดินฟ้ามหาสมุทร
ที่จะหล่อหลอมมายังไม่เทียบหยดหนึ่งของ
น้ำนมที่กลั่นกรองออกมาจากสายเลือดในอก
หรือการคอยดูแลของพ่อแม่ ที่มีแต่ความรัก
อันบริสุทธิ์ปราศจากมลทินทั้งปวง ที่กล่าว
นี้หาใช่เกิดจากพ่อแม่ที่ยังเยาว์เพราะมัวสนุก
กับเกมส์แห่งราคะกามารมณ์ ย่อมผิดแผก
แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงจ้า ลุงเชื่อหลาน
เพราะหลานย่อมเห็นคุณพ่อแม่ตราบใดที่
ยังมีลมหายใจเข้าออกจ้า  รักหลานเรามากเสมอๆ

            แก้วประเสริฐ.

กุ้งหนามแดง

16 ตุลาคม 2555 18:51 น. - comment id 1248829

นึกว่าชมสาวซะอีกน่ะค่ะ กลายเป็นคุณแม่ไปซะแล้ว ก็ได้อีกอารมณ์นึง :)

เทียนหยด

16 ตุลาคม 2555 20:01 น. - comment id 1248833

หวัดดีค่ะครู  

"แม่" ผู้หญิงที่อยากกอดตลอดชีวิต...

ขอให้ครูและครอบครัวมีความสุข

ในทุกๆวันนะคะ..

ด้วยความระลึกถึงเสมอค่ะ 

กวีน้อยเจ้าสำราญ....เองคร้าบผมมมม

16 ตุลาคม 2555 21:25 น. - comment id 1248846

สาหวัดดีขอรับ คุณลุงแก้วประเสริฐ

มิได้เจอกันาน แสนนาน 
แต่ความหวาน จากสายใยรัก
กลับ....ทำให้ผมอยากมีเวลา
มีโอกาส  เหมือนวันแรกๆ ที่เข้าหา

ว่าแล้วก็คิดถึง ท่านอาจารย์ คนกุลา อยู่..

ด้วยรักแล เคารพ ขอรับ

เฌอมาลย์

16 ตุลาคม 2555 21:35 น. - comment id 1248852

เขาว่ากันว่า ความรักของแม่ไม่มีข้อแม้ 
ปล.นานๆเห็นโคลอนจะตอบยาวๆ 

และปล.ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

ศรีสมภพ

17 ตุลาคม 2555 00:23 น. - comment id 1248864

งดงามความคำนำเสนอ..

..กุสุมา..

17 ตุลาคม 2555 09:50 น. - comment id 1248887

อ่านบทกลอนท่าน ทำให้คิดถึงคุณแม่เจ้าค่ะ
เป็นลูกโทนคนเดียว ตั้งแต่ลืมตามาก็มีคุณแม่เพีบงคนเดียว
ที่อยู่ข้างกายตลอด แต่วันนี้ไม่มีท่านแล้วเจ้าค่ะ
ความว้าเหว่เกิดขึ้นในใจลึกๆเศร้า เหงา
ที่รำลึกถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นของคุณแม่เจ้าค่ะ

din

17 ตุลาคม 2555 09:56 น. - comment id 1248888

งานของครู ไพเราะและงดงามเสมอนะจ๊ะ

มนต์กวี

17 ตุลาคม 2555 12:23 น. - comment id 1248903

แก้วประเสริฐ

17 ตุลาคม 2555 13:04 น. - comment id 1248905

คุณ กุ้งหนามแดง

        สหายเอ๋ยชีวิตพวกเราก็มากพอสมควร
แล้วย่อมละวางได้เป็นส่วนใหญ่ การเขี่ยน
ชมคนดีกว่าเขาไม่ว่าหรือด่าเรา แต่โดยมาก
ผมจะเอาชีวิตจริงประกอบเข้ากับจินตนาการ
ที่สร้างขึ้นมาเองจ้า   และเย้าเล่นให้สบาย
อารมณ์เท่านั้นเอง  รักสหายเรามากๆจ้า

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 ตุลาคม 2555 13:10 น. - comment id 1248906

คุณ เทียนหยด

         ศิษย์รักเอย  ในโลกนี้จะหาผู้มีคุณแก่เรา
ได้มากไปกว่าคุณพ่อ คุณแม่ ก็ไม่มีอีกแล้วล่ะ
ความรักที่ท่านให้ทั้งชีวิตกายและใจเสมอต้น
เสมอปลายตลอด เป็นความรักอันบริสุทธิ์แน่แท้
หาได้มีสิ่งอื่นใดปะปนก็หาไม่
          นี่เป็นกลอนที่ครูคิดสร้างขึ้นมาใหม่จ้า
เป็นกลอนที่จัดวางตำแหน่งรับส่งเพิ่มขึ้นอีก
จะทดลองเล่นก็ได้นะจ๊ะ ดูกลอนคงจะทำ
ได้หรอก แต่ห้ามไม่ให้ตำแหน่งรับส่งซ้ำกัน
ซึ่งมีถึง เจ็ด ตำแหน่ง  กลอนรอง จะยากที่
สุดเพราะต้องรับถึงสองชั้นและต้องบังคับ
กลอนให้เป็นไปแนวทางเดียวกับวรรคอื่น
           ครูนึกสนุกๆเพราะเล่นแบบเก่าๆเบื่อ
ก็มานั่งคิดหาวิธีการเล่นฉีกออกไป  แต่ไม่
ให้เลือนฉันทลักษณ์ของกลอนเก่าเป็น
อันขาด คงวางในตำแหน่งเดิมจ้า
          รักศิษย์เรามากๆเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 ตุลาคม 2555 13:15 น. - comment id 1248907

คุณ กวีน้อยฯ

      สวัสดีจ้าหลานรัก หากหลานเราสังเกตุ
ว่าแนวการเขียนกลอนของลุงแตกต่างจาก
กลอนธรรมดาไป ดังที่กล่าวกับเทียนหยดไว้
นะ  แต่ไม่ใช่กลบท หรือจะใช่ลุงก็๋ไม่ืรู้เพราะ
ไม่ค่อยชอบเล่นกลบทเท่าใดนัก หากหลาน
จะเอาไปฝึกก็ได้นะลุงไม่ติดยึดถืออะไรหรอก
ประโยชน์ ทำให้กลอนเพิ่มอรรถรส อ่อนช้อย
ไหวพลิ้ว และได้มีการเล่นคำ สำนวน ตลอด
จนการซ่อนรูปกลอนได้อีกทางหนึ่งด้วย แต่
ที่สำคัญคือการเล่นนี้จะไม่มีการทำให้กลอน
พาไปได้เพราะเราต้องบังคับกลอนตลอด
ทุกๆวรรคเชียวจ้า  รักหลานเรามากๆเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 ตุลาคม 2555 13:21 น. - comment id 1248908

คุณ เฌอมาลย์

      ใช่แล้วครับเจ้าหญิงที่รัก คำว่า "แม่" ทรงไว้
ด้วยพลานุภาพมาก ดั่งมนต์ขลังทีเดียว เป็น
ความรักที่บริสุทธิ์ปราศจากการได้รับคืน นี่แหละ
คือสิ่งที่ทุกๆคนย่อมจะขาดไม่ได้ จะมีก็เพียง
บางคนเท่านั้น เช่นเดียวกัน แม่สมัยก่อนกับแม่
สมัยนี้แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด สืบเนื่องจาก
ความเป็นพ่อแม่ ด้อยคุณภาพไปด้วยยังเยาว์วัย
ชิงสุกก่อนห่าม ความรับผิดชอบจึงไม่มี
เท่าที่ควรของคำว่า พ่อ แม่  ครับ
        สำหรับโคลอนนั้นในส่วนลึกของผม
นั้นมันใหญ่หลวงมากทีเดียว ทั้งที่เราไม่
เคยพบปะกันเลยสักครั้งเดียว นอกจาก
ทางนี้ แต่ไม่ทราบสาเหตุใดความใส่ใจ
ของผมจึงมีมากเช่นนี้ทั้งๆที่ต่างวัยกัน
แต่อย่าคิดไปทางอื่นนะครับ นอกจากคำ
ว่า "เพื่อน"เท่านั้นเองแต่เป็นเพื่อนที่ฝัง
ลงในส่วนลึกของผม เช่นเดียวกับคุณ
และคุณอื่นบางคนครับ เท่านี้นะครับ
           รักรำลึกมากๆเสมอ

          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 ตุลาคม 2555 13:22 น. - comment id 1248909

คุณ ศรีสมภพ

      ครับขอบคุณ ผมก็เล่นไปตามใจผมคิด
อะไรก็เขียนอย่างนั้นครับ จึงออกมาในแนว
นี้เอง  รักมากเสมอ

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 ตุลาคม 2555 13:29 น. - comment id 1248910

คุณ กุสุมา

        ครับคำว่า "แม่" นั้นสูงส่งยิ่งนัก  ขอบ
คุณที่บอกเล่าให้ฟัง การจะสร้างภาพให้
ปรากฏแก่เราเสมือนหนึ่งท่านอยู่เคียงเรา
คือ วิธีการง่ายๆแต่คนเขาไม่ทำกันนั้นโดย
ใช้วิธีก่อนนอนให้รำลึกถึงบุญคุณท่านแล้ว
กราบๆทุกๆครั้งไปทุกๆวัน  จะสร้างมโนจิต
ขึ้น ตลอดจนได้รับการสรรเสริญของเหล่า
เทพยดาอีกด้วยเป็นมงคลงแก่แล้ว
อีกทางหนึ่งคือเวลาเราทำบุญหรือไปช่วย
งานบุญใครก็ตามให้ตั้งจิตแผ่ส่วนกุศล
ที่เรามีให้กับท่านทั้งสอง  เท่านี้ท่านก็จะ
ตามติดเป็นเสมือนเงาตามตัวเราเสมอๆ
จะไม่มีวันลืมเลือนไปได้ ไม่ว่าในเหตุการณ์
อะไรเปรียบเสมือนท่านคอยช่วยเราเสมอๆ
ครับ   ผมทำเป็นประจำทำก่อนที่ท่านจะ
จากโลกนี้ไป และทำจนถึงกระทั่งทุกวันนี้
เป็นประจำนิจวันไปเลยครับ  และการเงาน
หรืิอความต้องการเรามักจะบรรลุผลสำเร็จ
ตามใจเราปราถนา และจะมีคนคอยช่วย
เหลือในภาระกิจนั้นๆเสมอครับ ลองทำ
ดูครับ คุณพ่อคุณแม่จะอยู่แนบกับเราดัง
เงาไม่ผิดเลยครับ  รักมากเสมอ

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 ตุลาคม 2555 13:33 น. - comment id 1248912

คุณ ดิน

    ก็เพราะครูเองดำรงเอกลัุกษณ์ในแบบเก่าๆ
ไว้  จะมีการเปลี่ยนแปลงไปแต่คำและทำนอง
ก็ทรงไว้แบบเดิม  กลอนเก่าๆจะมีความไพเราะ
จับจิตจับใจเสมอๆ จะมีความอ่อนช้อยพลิวไหว
ไปตามอารมณ์คนอ่านสอดแทรกไปทุกๆอนูจิต
ทีเดียว ผิดกับการแบบใหม่ๆจะออกแนวทาง
กระด้างๆไปถึงพยายามทำให้อ่อนไหวแต่ก็
ไม่วายออกทางแนวทางนี้  ครูไม่ได้กล่าวถึง
ใครๆทั้งสิ้น กล่าวตามแบบเก่าๆและวิธีการ
เล่นของครู  ดังนั้นแม้จะดูเป็นแนวทางเดียว
กันก็ตามในคำและทำนอง แต่ก็ได้อรรถรส
กระชากอารมณ์คนอ่านได้ไม่มากก็น้อยนะ
          รักศิษย์เราเสมอ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

17 ตุลาคม 2555 13:35 น. - comment id 1248913

คุณ มนต์กวี

      ผมยังจำภาพลักษณ์คุณและครอบครัว
อบอุ่นของคุณได้เสมอ ที่ชอบมากคืออัธยาสัย
ที่ร่าเริงเสมอๆ จริงตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม
ผมไปชมงานคุณเสมอๆที่ส่งมาแต่เพียงไม่
ได้คอมเม้นท์ไว้เท่านั้นครับ แต่ก็นังว่าติด
ตามเสมอๆแหละ   รักเสมอๆ

            แก้วประเสริฐ.

สุญญะกาศ

17 ตุลาคม 2555 14:03 น. - comment id 1248923

กราบครูครับ
    ทำให้รู้สึกระลึกถึงแม่ เมื่อเข้ามาชมงานนี้ครับ
เหมือนถูกกลืนไหล ที่ลื่นไม่สะดุด 
กระผมติดการงาน อยากจะเข้ามาในนี้บ่อยๆอยู่ครับ
พยายามเลือกอ่าน เพื่อกระชับเวลา
และไม่พลาดที่จะชื่นชมงานครูก่อนเลยครับ
  รักษาสุขภาพท่านด้วยนะครับ 
  

แก้วประเสริฐ

17 ตุลาคม 2555 18:20 น. - comment id 1248960

คุณ สุญญะกาศ

   สาธุไหว้พระเถอะศิษย์รักเรา ขอโทษนะที่่
มาตอบช้าไปเพราะมัวไปแต่งนิยายเรื่อง
แดนพิศวงตอน 19 อยู่จ้า ตามสบายเถอะนะ
อ้อๆๆอย่างที่ครูตอบเม้น เทียนหยด และดิน
หากจะฝึกก็ได้นะเป็นผลงานของครูเองแหละ
         รักศิษย์ชายรุ่นแรกของครูมากเสมอๆ

               แก้วประเสริฐ.

พจนา/หนังสือ

18 ตุลาคม 2555 06:16 น. - comment id 1248985

กิ่งโศก

18 ตุลาคม 2555 09:13 น. - comment id 1249020

คอมเม้น หายครับครู
เอาใหม่..

อ่านบทกลอนครูก็ทำให้นึกถึงแม่ที่จากไปครับ ด้วยยังไม่ได้ทดแทนคุณตามที่ตั้งใจไว้หลายๆๆเรื่องหลายๆๆอย่าง
คงเหลือแต่ความทรงจำ คำสอน และความห่วงใยของแม่ ครับ

บทกลอนครู รูปแบบนี้ น่าจะเป็นครั้งที่สองที่ครู ลงให้อ่าน นะครับ โดยการนำเสียงคำท้ายบทแรก นำไปขึ้นคำแรกในบทต่อไป ก็ทำให้มีจังหวะรับได้น่าอ่านไปอีกแบบครับครู

รออีกไม่นานจะกลับมาลงงานบ้างนะครับครู

รักษาสุขภาพด้วยครับ

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2555 13:01 น. - comment id 1249043

คุณ พจนาฯ

     ขอบใจมากจ้ืา  นึกๆก็แต่งขึ้นมาแหละ รักเสมอ

                  แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

18 ตุลาคม 2555 13:11 น. - comment id 1249044

คุณ กิ่งโศก

        สถานที่นี้สำหรับศิษย์รัีกของครูอย่างไร
ก็ได้จ้า
        เรื่องกลอนที่ครูคิดมาเล่นใหม่นี้ ครูก็บอก
ให้เจ้าแบมส่งต่อถึงศิษย์เราแล้วนี่นา วิธีการ
เล่นที่คิดขึ้นใหม่ อาจจะคอมเม้นท์แล้วเจ้าแบม
ไม่ได้อ่านกระมัง
       การเล่นนี้ ครูนำเอา ฉันท์ กาพย์ กลอนมา
ผสมผสานกันทำให้เกิดความต่อเนื่องกัน
อาจจะเล่นยากหน่อยสำหรับ กลอนรอง นะ
เพราะว่าแบ่งออกเป็น 2  ชั้น คือชั้นแรกที่
เธอกล่าวไว้ ชั้นสอง คือกลอนรองนี่แหละ
การรับส่งแบ่งออกเป็น 7 จุดด้วยกัน แต่ละ
จุดห้ามคำซ้ำกัน เวลาจะพลิกผันเปลี่ยน
เหมาะที่สุดคือ กลอนรอง กลอนนี้จะปิด
ประตูกลอนพาไปได้อย่างดีเท่าที่ครูพบมา
เพราะเราต้องบังคับคำทำนองตลอดบท
จึงกล่าวได้เช่นนี้ กลอนนี้ สามารถ เล่นคำ
สำนวน สำนวนซ่อนรูปได้ดีอีกแบบหนึ่ง
   เธอจะเห็นได้ว่าที่วรรคจะสอดรับกันและ
กันอย่างเป็นรุูปธรรม  วรรคแรกครูใช้แบบ
กาพย์ทำให้เป็นฉันท์ แต่ย้ายการรับมาไว้
ในคำที่ 123 แต่ส่วนใหญ่ครูจะรับที่คำแรก
จะรับคำที่ 2 3 ก็ได้ ส่วน กลอนรองนั้น
เป็นการรับคล้ายๆกับ กลบท แต่ไม่ใช่นะ
ต้องระวังวรรคนี้ให้มากๆ ก็เท่านี้แหละ
หากเธอลากเส้นตามจุดรับส่ง ก็จะเห็นได้
ว่าคล้ายๆ งูที่แผ่พังพานพันสิ่งต่างๆไว้
     เท่านี้แหละนะ  รักศิษย์ของครูมากจ้า

               แก้วประเสริฐ.

ร้อยฝัน

18 ตุลาคม 2555 19:46 น. - comment id 1249081

ลุงแก้ว 
อ้อยอยู่กับพ่อกับแม่  ซึ่งรักเราทุกวันไม่เคยเสื่อมคลาย อ้อยยังเคยถามตัวเองว่าอ้อยรักพ่อกับแม่เท่าพ่อกับแม่รักอ้อยไหม
คำตอบที่ได้คือ รักของพ่อกับแม่ยิ่งใหญ่มาก  
   อากาศเริ่มหนาวแล้วรักษาสุขภาพนะคะ

แก้วประเสริฐ

19 ตุลาคม 2555 12:35 น. - comment id 1249123

คุณ ร้อยฝัน

        ใช่แล้วจ้าหลาน ความรักใดๆในโลกนี้
จะหาเทียบเท่าความรักพ่อแม่เป็นไม่มี แม้
แต่ตัวเราเองก็เถอะมอบความรักให้ท่าน
ยังไม่อาจเทียบได้แม้แต่ีเพียงเสี้ยวหนึ่งเลย
        ขอให้หลานมีความสุขในการเปลี่ยนฤดู
นะจ๊ะ คนไทยชอบอากาศหนาว แต่ลุงไม่ชอบ
ชอบอากาศอบอุ่นจ้า  รักหลานเรามากเสมอ

             แก้วประเสริฐ.