เจ้าจันทร์เอ๋ย
แม่น้ำในฟ้า
ในภาพฝันอันพิสุทธิ์...สุดที่รัก
จงตระหนักเพียงรู้ได้ด้วยใจเห็น
ว่าจิตหมาย ที่หมายย้ำ สำคัญเป็น
เสมือนเพ็ญพิลาสแสงแห่งอัมพร
เธอเหมือนจันทร์อันพราวพร่างกระจ่างฟ้า
ฉันเพียงตาที่ชื่นชมบ่มอักษร
ยลภาพแสงแห่งจันทร์ฉายแล้วร่ายกลอน
ก็เพียงอ้อนเจ้าจันทร์จ้าวให้หนาวใจ
จะได้มองชำเลืองตาลงมาบ้าง
เลิกลอยคว้างอยู่กลางดาวสกาวไหว
มานี่มา มานั่งอิง แล้วผิงไฟ
ให้อุ่นไอ แห่งไฟรัก มันชักพา-
ความอุ่นคลายเมื่อกายร้าวเพราะหนาวเนื้อ
จะเร่งเชื้อพระเพลิงโหมโลมรักษา
บรรเลงพจน์แห่งบทฝันอ้อนจันทรา
ให้กลอนข้าฯ...ได้ห่มขวัญนะจันทร์เอย