เรียวรวงทองงดงามยามแดดฉาย ส่องประกายแกว่งไกวสายลมหนาว ฝนสุดท้ายจากไปนอนนับดาว น้ำค้างพราวพรมพร่างที่กลางนา ราตรีกาลค่ำคืนหริ่งเรไร โรยควันไฟลอยร่องลมพัดพา ลมหนาวเยือนไอเย็นระลิ่วหา แสงทาบทาเดือนฉายประกายงาม ช่างเงียบเหงาค่ำคืนคนหลับไหล อบอุ่นไอใต้ผ้าคราตีสาม ลมพัดแรงสบัดไหวใบหลุดตาม หอบปริวข้ามขอบฟ้าท้าลมแรง คนเดินทางรอนแรมผู้ห่างไกล จิตหวั่นไหวใต้เดือนที่ทอแสง ก้าวเท้าย่ำตามทางฝุ่นสีแดง ทางเปลี่ยนแปลงวกวนดั่นด้นไป เดินเข้าป่าข้ามเขายาวสุดตา มีดินน้ำลมฟ้าพาหวั่นไหว หาจุดหมายปลายทางอีกยาวไกล กลางพงไพรไร้คนเดินสัญจร
ป๋อง สหายปุถุชน 3 ต.ค. 2555 13:09 น. - ID 145817 
1264
2
0
3 ตุลาคม 2555 14:07 น. - comment id 1247468
บางเส้นทางก็เพื่อนเยอะ บ้างก็เดินคนเดียวนะคะ
3 ตุลาคม 2555 14:36 น. - comment id 1247476
บางทีเดินทางคนเดียว ก็ทำให้เราคิดอะไรได้นะคะ
3 ตุลาคม 2555 18:28 น. - comment id 1247558
เพราะ ยอดเยี่ยม
3 ตุลาคม 2555 19:52 น. - comment id 1247576
เดินคนเดียวก็ไม่ดีนะ..เผื่อมีหมาวิ่งไล่ขับ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
