สายสุรีย์สีแสดเป็นแดดเผา คีรีเขามืดดับทับเวหน ฟ้าตะบันดันกระแทกแยกสกล กระแสชลทนท่าชลาลัย คึกคะนองก้องกึกระทึกเดช อาณาเขตเหตุหนโจนสลาย พังพินาศดาระดาดขาดกระจาย สิ้นสลายย้ายขยับนับคณา แสงสุรีย์สีอ่อนๆในตอนใหม่ อุ่นละมัยไพรสว่างกลางเวหา หมู่วิหกผกผันจำนรรจา หมู่พฤษาดาระดับขยับใบ ผีเสื้อน้อยคอยนับขยับปีก ที่หลบหลีกออกรับขยับสาย กระจงไพรใบข้าวดาวกระจาย ตะแบกไผ่ไทรสนต้นกระวาน ก็พร้อมรับขับขานประสานสรรพ ดาระดับจับเสียงสำเนียงหวาน เป็นพฤกษ์ใหญ่ใบหญ้าสุทธาธาร เมื่อวันวานผ่านลับไม่กลับมอง เปรียบคล้ายเช่นเป็นอยู่ในหมู่ปราชญ์ มิสามารถข่มเขาคราวผยอง เวลาโทษโกรธศึกคึกคะนอง ส่งทำนองกระบวนท่าภาษาไป จึงเปรียบกลอนย้อนท่าเวลาโกรธ ยิ่งกว่าฟ้าคราพิโรธเป็นไหนๆ สิ่งควรนึกและฝึกปรือคือจิตใจ หากข่มได้ใจก็สุขทุกเชื่อวัน ฝากเป็นกลอนสอนตัวยังมัวหม่น ว่าใจคนนั้นยากท่าอย่าไปฝัน มิอาจเปลี่ยนเขียนให้ได้เหมือนกัน ง่ายกว่านั้นเราเปลี่ยนขั้วตัวเราเอง หากเปลี่ยนได้ใจตนก็พ้นบาป เมื่อเราทราบจึงหลุดพ้นคนข่มเหง เปรียบเหมือนฟ้าหลังฝนฝึกตนเอง ฝึกเพื่อเก่งแร่งแรงฉุดพุทธคุณ อินทนนท์
2 ตุลาคม 2555 12:43 น. - comment id 1247292
ใจตนเองยังคลุมเครือเลยค่ะบางครั้ง
2 ตุลาคม 2555 16:44 น. - comment id 1247334
บางครั้งหลงฝ่าดงอารมณ์โกรธ อย่าไปโทษใจตัวให้มัวหมอง อดทนมากหากทนได้ใฝ่ปองดอง แต่มิต้องทนอดเก็บกดไว้ ธรรมดาสาธุชนมิพ้นดอก ปล่อยไฟออกคลายร้อนผ่อนสดใส ผ่านไปแล้วผ่องแผ้วสบายใจ มีสิ่งใหม่ให้ทำนำทางดี
2 ตุลาคม 2555 19:42 น. - comment id 1247370
ต๊ะเอ๋พี่นนท์ สบายดีป่ะคะ
3 ตุลาคม 2555 14:15 น. - comment id 1247471
เห็นด้วยครับคุณเพียงพลิ้ว เราเองยังไม่สามารถบังคับตัวเราเองได้เลยในบางครั้ง กุสุมา.... ความโกรธทำลายทุกอย่างแม้กระทั้งคนดีๆที่อยู่ใกล้ๆเราครับ ฉางน้อย....พี่นนท์สบายดีจ้ะเหมือนเดิม ฉางน้อยเองล่ะสบายดีไหม
25 ตุลาคม 2555 13:27 น. - comment id 1249709
ขอแชร์และ..อ้างอิงค่ะ