สงสารนักน้องน้อยละห้อยหา คนรักไปไกลตาไม่กลับหลัง ยังหลงคิดหลงครวญละล้าละลัง เพราะใจยังไม่เห้นเส้นทางตัน มัวลังเลอยู่ใยเขาไปแล้ว ไม่มีแววหวนกลับมารับขวัญ ผ่านมาแล้วผ่านเลยเคยผูกพัน เพียงเท่านั้นถ้าหวนควรตรึกตรอง ไม่มั่นคงจงรักสลักมั่น จะกลับมาทำไมกันให้ใจหมอง เหมือนแจกันแตกแล้วแก้วลงกอง ไม่ควรมองไม่ควรเหลือแม้เยื่อใย หันมามองทางนี้อาจดีกว่า มองคนเห็นคุณค่าดีกว่าไหม เราสองคนยื่นมือจับกันไว้ อุปสรรคเพียงใดไม่พะวง ตั้งใจมั่นเดินหน้าอนาคต ไม่ละลดมุ่งตามความประสงค์ รวมความหวังตั้งไว้ให้มั่นคง เจียนบรรจงถนอมใจไปด้วยกัน..
2 ตุลาคม 2555 08:28 น. - comment id 1247234
ชวนกันดื้อๆเลยหรือ ให้เธอทำใจก่อนสิ
2 ตุลาคม 2555 12:35 น. - comment id 1247283
ไม่หวนคืนแน่เลยค่ะ อิอิ
2 ตุลาคม 2555 12:45 น. - comment id 1247294
น่าจะเปนเช่นเดียวกับเพียงพลิ้วนะ
2 ตุลาคม 2555 21:57 น. - comment id 1247381
ก็คงมัวแต่ลังเลเป๋อยู่บ้าง กลัวอ้างว้างทนเหงาอยู่เปล่าเปลี่่ยว ด้วยรอบกายช่างไร้ใครจริงเจียว ยามที่เหลียวหาใครมันไม่มี จะบอกอย่างไรหนอคุณฤกษ์ขา จอมลีลาแห่งบ้านกลอนอักษรศรี กลัวสาว ๆ หวดไม้มาไล่ตี จะหลีกหนีอย่างไร ก็ไม่พ้น ยกมาจากตอบคอมเมนต์ตัวเองแล้วกันนะคุณฤกษ์ เหตุผลก็เป็นนั้นล่ะ
2 ตุลาคม 2555 21:57 น. - comment id 1247382
ก็คงมัวแต่ลังเลเป๋อยู่บ้าง กลัวอ้างว้างทนเหงาอยู่เปล่าเปลี่่ยว ด้วยรอบกายช่างไร้ใครจริงเจียว ยามที่เหลียวหาใครมันไม่มี จะบอกอย่างไรหนอคุณฤกษ์ขา จอมลีลาแห่งบ้านกลอนอักษรศรี กลัวสาว ๆ หวดไม้มาไล่ตี จะหลีกหนีอย่างไร ก็ไม่พ้น ยกมาจากตอบคอมเมนต์ตัวเองแล้วกันนะคุณฤกษ์ เหตุผลก็เป็นนั้นล่ะ