* หอรักโรย * อิงสิ่งหวังฝากไว้ใจหวนคิด ซึ่งนฤมิตความหวังกลางสิ่งหนึ่ง พึงต้องแพ้หัวใจให้คำนึง ยามนึกถึงหม่นไว้ในห้วงกาล ผ่านความจริงยากแล้วแผ่วใจร้าง พบสิ่งอ้างซ่อนไว้ใยหวนหา พานึกถึงสิ่งหลังครั้งโรยลา พลันน้ำตาเก็บไว้ในอกปอง ต้องหวนคิดปลิดไว้ให้ป่วนปั่น คราวที่วันหวานฉ่ำย้ำสนอง ตรองสิ่งซึ้งตรึงไว้ในห้วงครอง แสงเรืองรองดับแล้วนวลแก้วตา คราแรมโรยลารินยามสิ้นแล้ว ดับเพริศแพร้วไปตามยามอุษา หาสิ่งหวังเคยฝากยากนำมา สร้างปริศนาหัวใจให้หมองมัว พัวพันรักฝากไว้ในห้วงแจ้ว เกิดเป็นแนวกรีดบั่นพลันสลัว ยั่วเย้าอิงแนบไว้ให้ระรัว ดั่งเป็นรั้วกั้นทางระหว่างเดิน เพลินภิรมย์ชมไว้ในห้วงฝัน ต้องมีวันโบยบินสิ้นทางเหิน เกินสิ่งปองซ่อนเร้นเด่นยับเยิน จนต้องเมินใจสาวเฝ้าเย้ายวน ล้วนแนวทางแห่งรักประจักษ์มั่น ความผูกพันจากไปใยนึกหวน ชวนพิลาปฝากไว้ในเรรวน มันปั่นป่วนมากแล้วแผ่วห้วงจินต์ สิ้นทุกอย่างยากจริงอิงแนวสร้าง ความอ้างว้างโหยหาพารักสิ้น ถวิลหวนครวญฝากไว้ในชีวิน น้ำตารินพรมไว้ในหอโรย. * แก้วประเสริฐ. *
22 กันยายน 2555 18:21 น. - comment id 1246200
22 กันยายน 2555 19:43 น. - comment id 1246208
22 กันยายน 2555 19:59 น. - comment id 1246213
..ไพเราะเจ้าค่ะ .. เรียกชื่อว่ากระไรเจ้าค่ะ
22 กันยายน 2555 23:54 น. - comment id 1246219
แวะมาสัมผัสหอรักครับ สบายดีนะครับ
23 กันยายน 2555 02:59 น. - comment id 1246221
สวัสดีค่ะครู เมื่อเช้าศิษย์ทำงานเลยไม่ได้ทักทายค่ะ วันเสาร์เข้า 6โมงเช้าเลิกบ่ายสองโมง กลับมาทำขนมจีนแกงเผ็ดไก่ สามีเป็นคนไปจ่ายตลาดกับลูกสาวค่ะ พรุ่งนี้ก็ไปตักบาตรและประชุมที่วัด อาทิตย์หน้าโรงเรียนวัดจะเปิดแล้วค่ะ ได้หยุดเต็มคือวันอังคารวันเดียว แต่วันธรรมดาก็ได้พักผ่อนทุกวันหลังเลิกงาน17.30น. สามีถึงบ้านห้าโมงเย็นทุกวัน จะพาลูกไปทำการบ้านที่ห้องสมุดประชาชน เพราะมีคอมพิวเตอร์ มี่เครื่องปริ้นต์ให้ใช้ฟรี เป็นบริการที่ได้จากการเก็บภาษีรายได้จากประชาชน ศิษย์มีความสุขตามอัตภาพที่พอเพียงค่ะ ครูสบายดีหรือเปล่าคะ หายเจ็บหายป่วยหรือยังคะ ถ้าครูอยากได้อะไรทางนี้หรือมีอะไรที่ศิษย์สามารถรับใช้ได้ ขอให้บอกได้เลยนะคะครู ศิษย์ยินดีเสมอค่ะ ขอให้ครูมีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะคะ คุยกับใครก็ไม่สบายใจเหมือนคุยกับครูค่ะ
23 กันยายน 2555 11:35 น. - comment id 1246237
หลานทวนบ่อยๆนะคะเหมือคววามผูกพันจะหาย แล้วหายไปไหนหนอ ตามหาไม่เจอเลยค่ะ คุณลุงสบายดีนะคะ
23 กันยายน 2555 13:01 น. - comment id 1246239
คุณ อนงค์นาง ขอบใจมากจ้า รักมากเสมอๆ แก้วประเสริฐ.
23 กันยายน 2555 13:02 น. - comment id 1246240
คุณ คนบางบอน ขอบคุณมากครับ แถวนั้นน้ำท่วมไหมหนอ?? แก้วประเสริฐ.
23 กันยายน 2555 13:09 น. - comment id 1246241
คุณ กุสุมา ชื่อเรื่องหรือชื่อกลอนครับ ชื่อกลอน ก็ลงไว้ให้แล้วนะครับ ส่วนชื่อเรื่องนั้นผมเอง ไม่ได้ตั้งหรอกครับ แม้จะคิดแนวใหม่ทางนี้ไว้ ก็ตาม แต่ไม่ใช่กลบทนะครับ ผมเอาฉันท์ กาพย์ กลอนแปด นำรูปบบมาผสมผสานกันจึงเป็น ดังที่คุณเห็นนี้แหละครับ สาเหตุด้วยผมชักจะ เบื่อแบบเดิมๆ ก็เลยคิดค้นขึ้นมาใหม่เป็นการ เชื่อมต่อระหว่างบทต่อบท ให้เป็นหนึ่งเดียว ไม่ว่าจะเป็นกีบทก็ตามจะเป็นหนึ่งเดียวเสมอ คุณลองลากเส้นตามการรับส่งของบท กลอนซิครับ จะเห็นได้แจ่มจัดว่าจะเป็นภาพ ของงูตัวเดียวกำลังเลื้อยอยู่ หากเป็นกลบท จะเล่นเฉพาะบทต่อบทเท่านั้น นี่ไม่ใช่เพราะ รวมจากหลายๆบทเป็นบทเดียวครับ ชื่อหรือครับ อิอิ ในเมื่อคุณเป็นคนแรก ที่ถามผมมา งัี้นตามความคิดเขลาเบาปัญญา นิสัยบ้าๆบอๆบ๊องส์ จึงบังอาจขอตั้งชื่อ อาศัยชื่อคุณก็แล้วกันนะครับหวังว่าไม่ขัดข้อง " กุสุมากัลยาเยื้องกราย " คุณว่าดีไหมครับ ไม่ดีบอกเปลี่ยนได้นะ ครับ ขอขอบคุณที่กรุณาให้เกียรติผมมา เยี่ยมเยียน ขอขอบคุณอีกครั้งครับสวัสดี แก้วประเสริฐ.
23 กันยายน 2555 13:14 น. - comment id 1246242
คุณ อนงค์นาง ศิษย์รักเราเอ๋ย เกิดมาเอาอะไรมาบ้างทรัพย์ สินเงินทองก็เปล่า นอกจากความดีชั่วเท่านั้น เขาให้เกิดมาเพื่อสร้างทางบุญกุศลต่อไปในภพ หน้า ตามแต่สติปัญญาของคนเรา ดังนั้นการอยู่ อย่างเพียงพอ รู้จักการใช้จ่าย มัธยัทธ์พอสมควร ไม่สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น ทำบุญสุนทาน ตามอัตถภาพก็ดีแล้ว เรารวยน้ำใจดีกว่ารวยทรัพย์สินเงินทอง เวลาเราละสังขารไปคนจะได้ไม่ด่า เราตามหลังก็นับว่าดีแล้วล่ะ ขออนุโมทนาในการทำความดีและ บำรุงพุทธศาสนาด้วยคนนะ รักศิษย์เรา มากๆเสมอ แก้วประเสริฐ.
23 กันยายน 2555 13:16 น. - comment id 1246243
คุณ อรุโณทัย ขอโทษนะครับที่ตาลายข้ามไปหน่อยครับ หวังว่าให้อภัยผมด้วยครับ ผมตอนนี้ป่วยอยู่ เนื่องจากดินฟ้าอากาศนั่นแหละครับ คุณล่ะครับ คงจะสบายดีนะครับ ขอบคุณมากครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
23 กันยายน 2555 13:19 น. - comment id 1246244
คุัณ เพียงพลิ้ว หลานรักของลุง สิ่งอะไรๆในโลกนี้ ก็ตามอย่าได้ไปตั้งความหวังให้มากนัก เพราะยิ่งตั้งไว้สูงเท่าใด เวลาพลาดลั้ง เจ็บมากเท่านั้นตามตัวจ๊ะ จิตใจเราเป็น ใหญ่การกระทำที่มีสติสัมปชัญญะ คือ แนวทางที่ดีที่สุด อย่าไปสนใจกับสิ่งที่เสียไป สนใจ ในปัจจุบัน และอย่าไปตั้งความหวังใน อนาคต วันนี้เราทำให้ดีที่สุดก็เพียงพอ แล้วจ๊ะหลาน ฉนั้นสิ่งใดที่หลานตั้งใจ ขอให้หลานรักจงสมหวังด้วยนะ รักหลานรักเรามากๆเสมอ แก้วประเสริฐ.
23 กันยายน 2555 15:15 น. - comment id 1246257
เพิ่งเข้ามาเห็นว่าใส่รูปตอนลงท้ายผิดไปหนึ่งรูป ชื่อตัวเองก็พิมพ์ผิด ยาวเกินไป ขออภัยด้วยนะคะครู ไม่ได้เจตนาแต่พิมพ์จากไอโฟน ไม่มีคอมพ์ใช้แล้วค่ะ ขอบพระคุณครูมากนะคะที่กรุณาศิษย์เสมอมา ศิษย์สบายใจแล้วค่ะ ขอตั้งใจทำความดีต่อไป ศิษย์มีความสุขทางไหนก็คงไปทางนั้นค่ะ ถ้าได้กลับเมืองไทยเมื่อไหร อยากไปกราบครู กับอยากไปพบคุณอัลมิตราค่ะ ด้วยรักเคารพยิ่ง
23 กันยายน 2555 15:30 น. - comment id 1246261
คุณ อนงค์นาง ไม่เป็นไรหรอกจ้า สิ่งใดให้ความคิดได้ ก็จะให้จ๊ะ อย่ากังวลไปเลย ส่วนยายอิมนั้น แม้จะเป็นคนถิ่นเดียวกันสมัยก่อนเมื่อยัง อยู่ที่ยานนาวา แต่ครูย้ายไปอยู่เมืองมีนบุรี แล้ว ส่วนเขายังอยู่ที่ถนนสาธุประดิษฐ์อยู่ แต่ไม่ืเคยไปบ้านเขาและรุ้จักบ้านเขาเลย นอกจากพบกันในงานที่เขาจัดเท่านั้น แต่ตอนนี้ต้องงดเสียแล้วเนื่องจาก สุขภาพไม่ดีเพียงพอจ้า ศิษย์เราหาก ต้องการพบก็ติดต่อไปทางเขาทางนี้ดีกว่า จะให้เบอร์ก็กลัวเขาจะว่าเอา เพราะเขาไม่ ค่อยให้ใครง่ายๆนัก เอาเป็นว่าบอกครูมา แล้วจะนัดเขาให้เอง หากเขาว่างนะเพราะ เขาเป็นคนของสังคมไปแล้ว แต่ต้องบอก นัดล่วงหน้าเขาด้วย แต่พบเขาต้องจิตใจ หนักแน่นนะ เพราะเป็นคนพูดตรงไปตรง มาไม่อ้อมคอมหรือเกรงใจใครๆหรอกยายนี่ เอาล่ะวิจารณ์เขาไม่รู้ว่าเขาจะด่าในใจ หรือเปล่า รักศิษย์เรามากๆเสมอ แ้ก้วประเสริฐ.
23 กันยายน 2555 16:53 น. - comment id 1246269
น่าจะโรยหมดแล้วไม่ใช่แต่หอนะป๋า
23 กันยายน 2555 17:58 น. - comment id 1246273
คุณฤกษ์ (รูปหล่อ) สิ้นชาติเชื้อเหลือไว้ใช้อย่างอื่น แม้เขายื่นป้าสั่นปั่นใจหาย กลายเป็นเบื่อเหลือใยใกล้จะตาย ให้แทบสลายตัดทิ้งปิ้งยางเกลือ. ฮ่าๆๆๆ รักเสมอ อิอิ จะเข้ามาอ่านหรือเปล่าหนอ แก้วประเสริฐ.
24 กันยายน 2555 13:43 น. - comment id 1246313
เอาเพลงมาฝากค่ะ หอรักหอร้าง เรือนหอหลังนี้ พี่สร้างรอเจ้า แก่ต้อง อัปเฉา เฝ้าแต่รอ หม่นหมองฤดี เฝ้าแต่รอรักน้อง มาร่วมชีวี ฝันหวาน คอยพี่ สุขขี วันวิวาห์ เรือนน้อย คอยรัก คอย เธอ เคียงคู่ ได้แต่ มองดู ขาดยอดชู้ คู่ขวัญ ชีวา สิ้นสลาย รักคลาย สัญญา น้อยหรือ แก้วตา เปลื่ยนวาจา ลืม น้ำใจ ดึกดื่น ตื่นตา อกผวา ครวญ เห็นห้อง ให้หวล ครวญคร่ำอาลัย สาย ลม โชยกระซิบ ร่ำไห้ ห้องหอ เรือนใจ ไร้ เทวี เดียว ครอง เรือนหอหลังนี้ เห็นที จะร้าว สวาท ขาด จาง เปลี่ยว อ้างว้าง ไม่สม ปอง สร้างเรือนหอ ไว้รอ ปรางทอง เหลือ เพียงหอ ห้อง กับเจ้าของ เรือนรัก ทลาย เรือนหอหลังนี้ เห็นที จะร้าว สวาท ขาด จาง เปลื่ยว อ้างว้าง ไม่สม ปอง สร้างเรือนหอ ไว้รอ ปรางทอง เหลือ เพียงหอ ห้อง กับเจ้าของ เรือนรัก ทลาย...
24 กันยายน 2555 11:31 น. - comment id 1246325
สวัสดีครับ น้อมศึกษากลอน หอโรย...ฟังดูพอซ่อมได้ไหมครับมาช่วยรับซ่อม
24 กันยายน 2555 12:22 น. - comment id 1246336
คุณ น้ำ เชิญตามสบายเลยครับ คงจะเข้าใจนะครับ ดูตัวอย่างก็ได้ครับ ผมเองคิดค้นแต่ไม่ยึดมั่น ส่วนหอนั้นผมเองจินตนาครับ แล้วแวะมาเยี่ยม อีกนะครับ เชิญตามสบายครับ ขอบคุัณ แก้วประเสริฐ.
24 กันยายน 2555 13:58 น. - comment id 1246354
คุณ เฌอมาลย์ เจ้าหญิงครับ เพลงนี้สมัยก่อนผมนำ ไปร้องในงานแต่งงาน ได้รับเสียงปรบมือ และขอให้ร้องอีกครั้งครับ เป็นการร้องของ คุณ ทนงศักดิ์ ภักดีเทวา แต่ท่านนี้ได้ลา ลับไปแล้ว เพลงนี้คือเพลงที่สร้างผลงาน การเกิดของท่านผู้นี้ เป็นที่นิยมมากๆครับ ตอนนี้ผมจำเนื้อไม่ได้ แต่หากมีเนื้อ ร้องได้ครับ ผมร้องให้คุณฟังแล้วได้รับหรือ เปล่าหนอ อิอิ รักเจ้าหญิงมากๆเสมอ (เนื้อเพลงที่ให้ผมมาขอบคุณมาก แต่ว่า บางคำผิดไปครับ อิอิ ยังไงก็ขอบคุณมากๆ) แก้วประเสริฐ.
24 กันยายน 2555 14:30 น. - comment id 1246358
เมื่อโยงเส้นดูููแล้วคล้ายพญานาคผู้เย่่อหยิ่งชูหัวขึ้นเบื่้้องบนลำตัวมิได้เลื้อยอยู่บนดินดอกเจ้าค่ะ .. ถึงแปลกใจว่าชื่อกระไร ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่ใด้รับเกียรติ จากท่านชอบค่ะ "กุสุมากัลยาเยื้องกราย" โอกาสหน้าคงได้อ่านบทกลอนที่ไพเราะ เช่นนี้นะเจ้าค่ะ
24 กันยายน 2555 15:57 น. - comment id 1246374
คุณ กุสุมา เป็นเกียรติืที่ได้ต้อนรับอีกครั้งหนึ่ง ขอบคุณมากครับ ทำให้ผมนึกถึงที่คุณ กล่าวเลย แต่งกลอนให้ครับ ชื่อ " กุสุมากัลยาเยื้องกราย " ไว้ให้แล้วครับ อ่านได้เลยครับ แก้วประเสริฐ.
26 กันยายน 2555 14:44 น. - comment id 1246701
เป็นหอรักโรยที่ไพเราะมากเลยจ้ะครู
26 กันยายน 2555 14:54 น. - comment id 1246705
คุณ ดิน ครูก็เล่นไปเรื่อยๆตามอารมณ์แหละ การเขียนที่ได้อรรถรส เราต้องใช้ใจเรา เขียนเป็นบทนำ นั่นแหละักลอนจึงจะ ออกมาได้อรรถรส ลองทำดูนะ ตอนแรก ก็ลำบากหน่อยแต่พอนานๆเข้าก็ชินและ ก็จะได้ดั่งสมใจเราปราถนาจ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
26 กันยายน 2555 23:30 น. - comment id 1246743
เยี่ยมยอดตลอดกาล ครับท่าน...
27 กันยายน 2555 13:06 น. - comment id 1246794
คุณ ศรีสมภพ ขอบคุณครับ การเล่นกลอนแนวนี้ ค่อนข้างยากสักหน่อย จะง่ายในตอน บทสองบทเท่านั้น หากเพิ่มบทมากจะ ยากเป็นแนวตามตัว เพราะผมบังคับว่า การรับจะต้องไม่ซ้ำกันในบทแรกและ บทสอง เพื่อเป็นการเพิ่มทักษระในอักษร ให้มากยิ่งๆขึ้น เป็นผลประโยขน์แก่ผู้เขียน กลอนนี้ทำให้เพิ่มความอ่อนช้อยพลิ้วไหว และซ่านไปในอารมณ์คนอ่านอีกประเด็น หนึ่งครับ คุณเคยถามมาผมก็บบอกไป แล้ว เห็นมีคนเล่นสองคนเท่านั้น แต่ พอเจอหลายๆบทก็ชักปั่นป่วนรวนเรไป เนื่องจากความยากจะทวีคุณไปเรื่อยๆ ทำให้จนต่ออักษรเล่นครับ ขอบคุณที่ มาเยี่ยมเยียนเสมอ ผมไม่ปิดบังหรอก ครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.