คลานต้วมเตี้ยมเตาะแตะกว่าเติบโต บนเส้นทางมากโขเส้นโทเอก หลักกิโลบอกระยะเพียงตัวเลข นาอเนกความรู้ทู่ปัญญา สักวันหนึ่งฉันจะเหยียบภูเขา แล้วคว้าเมฆบางเบาที่ตรงหน้า จะว่ายน้ำข้ามผ่านกาลเวลา เพื่อชื่นชมอัตตาของตนเอง เพราะบางถิ่นถนนให้คนเดิน ป่าจึงเกริ่นถิ่นข้าอย่าอวดเก่ง พาหนะจอดไว้อย่าไปเกรง ลงหลังเสืออย่าเบ่งแบ่งฉัน-ใคร ทางเท้าไม่ได้มีเพียงข้างถนน และความฝันรวย-จนก็คว้าได้ เปลือยเท้าท่องป่าหาทางไป อัตตาถอดไว้ระหว่างทาง เด็กชายกำลังข้ามสะพาน และสายน้ำคลั่งผ่านใต้ผากว้าง เมฆกำลังก่อตัวกลายฝนจาง อีกไม่นานฟ้าจะสางด้วยแสงทอง
7 สิงหาคม 2555 22:10 น. - comment id 1240658
พี่ น้ำตาลหวานเจี๊ยบ - ครับ ต้องกราบงามๆ แทบเท้าท่านทั้งสอง ^^ พี่แก้วประภัสสร - ค่อยๆ คิดครับ แต่อย่าคิดเล็กคิดน้อยนะ ^^ พี่กุ้งหนำ - ได้ทองม้วนจากพี่เฉลี่ยเดือนละปี๊บพอดี ^^ อร่อยเหาะ พี่เพียงพลิ้ว - ใช่ครับ คงต้องเดินทางเกือบทั้งชีวิต บางคนก็ใช้ทั้งชีวิตก็ยังถอดไม่ได้เลยครับ พี่นกเดี่ยว - สบายดีครับ พี่เช่นกันนะครับ
7 สิงหาคม 2555 21:33 น. - comment id 1240681
สบายดีนะน้องชาย...
7 สิงหาคม 2555 08:46 น. - comment id 1241537
หากเปรียบพ่อแม่เป็นดั่งสะพาน เพื่อเด็กชายผ่านค่อยย่างเยื้องกราย โอบอุ้มลูกน้อยให้ถึงที่หมาย ปราศจากอันตรายผ่านพ้นวัยกังวล ส่งลูกน้อยถึงฝั่งเฝ้าระมัดระวังเพื่อหวังผล ให้ลูกเติบใหญ่ไร้กังวลบนถนนทางเดิน
7 สิงหาคม 2555 10:46 น. - comment id 1241554
เห็นด้วยกับ คห 1 คะ วันนี้สมองไม่แล่น คิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ
7 สิงหาคม 2555 12:14 น. - comment id 1241567
เพื่อชื่นชมอัตตาของตนเอง คิดได้ไง เอาทองม้วนไปปี๊บนึง :)
7 สิงหาคม 2555 12:37 น. - comment id 1241572
ถอดอัตตายากจังนะคะ ^_^
10 สิงหาคม 2555 09:03 น. - comment id 1241888
คมคายขึ้นทุกวันครับ... เป็นอีกสำนวนที่อ่านแล้วชอบ ทึ่ง