กลับจากดง พงไพร ไกลเขตขันธ์ ที่ด้นดั้น ฟันฝ่า หามรรคผล อยากสงบ หลบทุกข์ ที่รุกรน เพราะสุดทน ขมขื่น จำฝืนใจ สิ่งที่หวัง พลั้งพลาด มลาศสิ้น วางชีวิน อนาคต ต้องสดใส ด้วยมุ่งมั่น ปณิธาน มองการณ์ไกล กับทรามวัย คนรัก จักมิคลาย เหตุเธอลา พาให้ ใจหมองหม่น เจ็บกมล เกินกว่า รักษาหาย ลองหลบหลีก สังคมเมือง เรื่องวุ่นวาย ขอท้าทาย เข้าป่า รักษามาน เอาพฤกษ์ไพร ขุนเขา เข้ามาช่วย สงบด้วย ธรรมะ มาประสาน ธรรมชาติ สดใส ใจเบิกบาน เวลาผ่าน หลายปี มีความจริง ย้อนกลับมา นาไร่ เป็นไงหนอ ไร้คนรอ ท้อทด สลดยิ่ง เห็นนารก ไร่ร้าง น่าชังชิง เพิงเคยพิง พักอาศัย ไร้คนแล ใต้เงาแจ่ม แสงจันทร์ คืนวันนี้ กับใจที่ มุ่งหวัง อย่างแน่วแน่ เธอยังอยู่ ในใจ ไม่เปลี่ยนแปร มีก็แต่ ที่เรา ยังเศร้าตรม พลายแก้ว
พลายแก้ว เมืองกาญจน์ 31 ก.ค. 2555 22:36 น. - ID 145225 
2149
2
0
1 สิงหาคม 2555 11:59 น. - comment id 1241016
ใช้ธรรม ธรรมชาติรักษาเป็นยาดีเลยนะคะ
1 สิงหาคม 2555 16:24 น. - comment id 1241062
เธอไม่ใช่ศัตรู อย่าทำร้ายเธอนะ
1 สิงหาคม 2555 16:46 น. - comment id 1241071
ธรรมะและธรรมชาติ ทำให้ใจเราเบิกบานยิ่งค่ะ
3 สิงหาคม 2555 20:42 น. - comment id 1241255
มองให้เห็นเป็นธรรม กรรมเราหนอ อย่าทดท้อทรมา อย่าหมดหวัง สุขสงบสยบเสียงเพียงลำพัง ในบางครั้งยังให้เราเข้าใจมัน ขอต้อนรับการกลับมาของพลายแก้ว...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
