คืนอาวรณ์ ค่ำคืนนี้เดือนพร่างบนทางคด เราสลดริมทางใหญ่ด้วยใจหมาย นั่งรอคนผ่านมาแต่ละราย ดึกเดือนฉายคืนนี้ไม่มีใคร แสนวังเวงอ้างว้างบนทางเปลี่ยว เราหนึ่งเดียวเท่านั้นนั่งฝันใฝ่ มองหาคนโผล่ร่างเดินทางไกล เหตุไฉนค่ำคืนนี้ไม่มีคน อยากจะหลอกคนให้ตกใจเล่น พวกเขาเห็นผีอย่างเรา คงเศร้าหม่น พรุ่งนี้อาจอุทิศทานบันดาลดล อำนวยผลให้เรานี้อิ่มดีเอย!ฯ อริญชย์ ๒๓/๕/๒๕๕๕