๑. บรรทัดฐานของคนคนต้องสร้าง ยืนอยู่อย่างภูมิใจเปี่ยมไฟฝัน นาทีสู้มรสุมและกลุ่มควัน ต้องฝ่าฟันใช่ลี้หนีจนอาย ... ๒. ค่าของคน "สร้างตน-เพื่อคนอื่น" ยิ่งกล้ำกลืนก็ยิ่งซึ้งถึงความหมาย แต่ละวันผ่านไปไม่เสียดาย วันนี้อยู่หรือตายก็คล้ายกัน ... (หลังพายุรุกโหมเข้าโรมรัน จะพบวันรุ่งที่ "ดีกว่าเดิม") ด้วยความหวังดี **.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)