ฉันทำงานในห้องที่มีแอร์ฉ่ำ เช้ายันค่ำใช้ความรู้เป็นคู่ขวัญ มิค่อยได้ออกแรงแกร่งฉกรรจ์ จะใช้มัน...ก็มีบ้างเป็นบางที เธอทำงานกลางแดดอันแผดกล้า อุทิศเหงื่อหยาดมาทำหน้าที่ เธออาจไปไม่ถึงซึ่ง ป.ตรี แต่ก็มีความขยันต่างปัญญา ฉันต้องรู้รอบด้านเรื่องงานฉัน ใช้ความรู้สารพันแก้ปัญหา เธอใช้ความขันแข็งแกร่งกายา เป็นฤทธาดลสร้างหนทางไกล ใช่-เราเหมือนแตกต่างทุกย่างก้าว ในโลกร้าว ค่านิยมระดมใส่ เพียงเราจับมือกันอย่างมั่นใจ เชื่อว่าในอนาคตจักงดงาม ฉันปั้นปลูกศรัทธาปัญญาฉัน และใช้มันถางถากกับขวากหนาม มองวันพรุ่งมุ่งหาฟ้าสีคราม ภพผ่องตามเจตนาน่าเริงรมย์ เธอสืบสานหยาดเหงื่อเพื่อชีวิต สานถูกผิดด้วยความกล้าสง่าสม หลั่งน้ำแรงน้ำเหงื่อเรื่อระบม ล้างโสมม ชั่ว หยาบและบาปภัย วันนี้กลางแดดจ้าในหน้าร้อน กับลมอ่อนพัดระรวยอวยอ่อนไหว เราสบตาหวานซึ้งถึงทรวงใน โยงเยื่อใย ยิ้ม รัก แต้มพักตรา พร้อมความหวังเหลือว่าวันหน้าโน้น ข้ามฟ้าโพ้นแล้วถึงวันเฝ้าฝันหา เราร่วมมือร่วมกันสร้างมรรคา เพื่อประชาสุขเปี่ยมเท่าเทียมกัน ........................................................
เปลวเพลิง 26 เม.ย. 2555 21:19 น. - ID 144366 
1157
3
0
27 เมษายน 2555 23:22 น. - comment id 1231073
ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด...ไม่ว่าจะอยู่ ณ จุดไหน...เนาะ
26 เมษายน 2555 21:51 น. - comment id 1231173
27 เมษายน 2555 09:55 น. - comment id 1231211
แม้ต่างกัน ต่างกายใจมิต่าง ใช่ลำพัง ยังคอยดูรู้เสมอ สักวันหนึ่งคงถึงวันฉันกับเธอ จะเสนอรักสนอง..ครองคู่เคียง วันนี้เพียง.. แค่คำนึงถึงวันนั้น
27 เมษายน 2555 11:23 น. - comment id 1231238
27 เมษายน 2555 15:02 น. - comment id 1231259
............ กลอนงดงามจ้ะ
................
27 เมษายน 2555 18:17 น. - comment id 1231278
เยี่ยมครับท่านแม้ภาระหน้าที่ในชีวิตต่างกันแต่ทางเดินแห่งจุดหมายและหัวใจเดียวกัน
28 เมษายน 2555 06:56 น. - comment id 1231484
โอกาสต่างกันแต่จุดมุ่งหมายเดียวกัน คือความมั่นคงของชีวิต อรุณสวัสดิ์ครับ
28 เมษายน 2555 06:57 น. - comment id 1231485
เป็นกลอนที่เยี่ยมมากค่ะ ทุกอาชีพมีคุณค่าไม่ต่างกัน เราควรจับมือเดินไปด้วยกัน เพื่อพัฒนาชาติให้เจริญรุ่งเรือง
30 เมษายน 2555 00:11 น. - comment id 1231613
ขอมีเพียงศรัทธาอันกล้าแกร่ง ขอมีแรงพลังใจอันใหญ่หลวง จะฉ่ำแอร์ฉ่ำแดดกล้าท้าทะลวง ก็เพื่อปวงชนสุขเปี่ยมเท่าเทียมกัน
30 เมษายน 2555 10:51 น. - comment id 1231642
ดีจร้า ขอรับ...ท่านเปลวเพลิง...เพราะค่านิยม...ที่คิดว่า...ต้องร่ำเรียน จึงจะได้เป็นใหญ่เป็นโต... เป็นเจ้าคนนายคน.... แผ่ไปทั่วทุกอณูความคิด... ลบ และล้าง หลักการอันจรรโลงโลก... ใครเรียนสูง...มีค่ากว่าคนเรียนน้อย...ซึ่งมันไม่ถูกต้องตามครรลองที่น่าจะเป็น.... มันเกิดขึ้นจากความคิดที่ว่า...พื้นฐานมนุษย์...คือ แรงกาย...ส่วนทักษะ และปัญญา ความรู้...คือการอดทนฝึกฝนและศึกษา.... ในสังคมที่พุ่งเป้าไปยังการครอบครอง...และสะสม.... สองอย่างหลัง คือ ทักษะและปัญญา จึงดูมีค่ามากว่า การให้แรงกาย... แต่ถ้ากลับกัน...สังคมเป็นสังคมที่เกื้อกูล ก้าวไปพร้อมๆกัน... ทั้งสามอย่าง...จะมีคุณค่าทัดเทียมกัน... แม้เราๆจะรู้...แต่ก็มิอาจคืนค่า ค่านิยมที่ถูกต้อง...ให้กับสังคมได้...เพราะมันเป็นไปแล้ว.... รอเพียงความเป็นจริงที่โลกกำลังจะบอกให้ เราๆ รู้เอง... เขียนได้ดีมากขอรับ...ท่าน... เข้าใจเปรียบเปรย... ความหมายถูกต้อง.... ด้วยว่า...ความหมายกลอนดี...ขอเขียนขยายความไว้นะขอรับ...
2 พฤษภาคม 2555 07:14 น. - comment id 1231802
โอกาสแม้ต่างกัน...แต่จุดหมายเดียวกัน เยี่ยมมากค่ะ....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
