สู้ตาย ค่ะ
คนบางบอน
ถึงตัวดำ เสียงเหน่อ เด๋อด๋าบ้าง
ก็เป็นอย่าง น่ารัก ประจักษ์แจ้ง
ไม่ได้ทำ ดัดจริต คิดดัดแปลง
ไม่เสริมแต่ง ก็งามตา น่าชื่นชม
อยู่ที่บ้าน กาญจน์บุรี หลายปีแล้ว
ยังไร้แวว คนภักดิ์ หอบรักห่ม
ก็เหงาบ้าง บางเวลา ตามอารมณ์
หักใจข่ม เก็บไว้ เพียงใจเรา
ถึงวันนี้ ไม่มีใคร ก็ไม่ท้อ
มิได้รอ ร้อนรน เยี่ยงคนเขลา
ทำความดี เสริมค่า ลบฟ้าเทา
ลืมเรื่องเศร้า ร้อนรน กังวลใจ
เทความรัก ให้ครอบครัว รั้วชีวิต
เทิดอุทิศ เติมฝัน มิหวั่นไหว
ไม่มีคน คิดถึงบ้าง ช่างปะไร
ครอบครัวให้ ความรัก ประจักษ์พอ
ถึงเมืองกาญจน์ บ้านเรา เงียบเหงาบ้าง
จะให้ร้าง แรมไกล ไม่เคยขอ
สักวันคง มีรัก มาถักทอ
มาเติมต่อ กำลังใจ ให้แก่กัน
บอกกับคน ที่บ้านว่า อย่าเป็นห่วง
จะไม่ให้ ใครลวง เหนือห้วงฝัน
จะอดทน ไม่ย่อท้อ ขอยืนยัน
บอกสั้นสั้น แม้เดียวดาย สู้ตายค่ะฯ
สมยศ เปียสนิท
20 เม. ย. 2555