เหมือนอยู่คนเดียวในห้องกว้าง จิตใจอ้างว้างเป็นหนักหนา ไม่มีใครสักคนที่จะเหลียวมา สนใจคนเหว่าว้าบ้างเลย ตอนนี้รู้สึกเงียบเหงา ใจเบา-เบา ก็ดูเพิกเฉย ทำไมมีแต่คนเข้ามาแล้วผ่านเลย ไม่มีสักคนเลยที่เข้าใจ
24 เมษายน 2545 12:13 น. - comment id 47274
ก็ต้องดูว่ายอมให้คนอื่นมาเข้าใจรึเปล่า...
24 เมษายน 2545 15:44 น. - comment id 47319
กลอนเหงาจังเลยจ้ะ {_ _}~
24 เมษายน 2545 17:10 น. - comment id 47342
กาดาษเหงาเหรอ มามะ บีจะเปงเพื่อนแก้เหงานะ อิอิ
24 เมษายน 2545 20:33 น. - comment id 47391
แล้ววันเหงา..เหงาก็ผ่านไป เหลือทิ้งไว้แค่ร่องรอยที่เคยอ้างว้าง แล้วก็ถึงวันของเรา วันที่ความเหงาได้เบาบาง วันที่ความสุขเติมเต็มในช่องว่างระหว่างใจ