เรือชีวิต ลอยละล่อง ท่องโลกกว้าง อาจมีทาง เจอลมคลื่น ให้ตื่นเต้น หากนายท้าย นั้นไร้ ซึ่งกฎเกณท์ อาจทุกข์เข็ญ ยากไร้ เมื่อปลายมือ ควรระวัง พวกชักใย ให้เรือเสีย ส่งเสียงเชียร์ เราให้ ไปยึดถือ เสียงเล่าอ้าง ตอกแล้วย้ำ กับคำลือ ต้องเสียชื่อ เสียตำแหน่ง แหล่งควรจร ประคองไว้ ให้เรือได้ ไปถึงที่ หากบุญดี คงสุขได้ ใช่จะสอน จงยั้งคิด สิ่งไหน ไว้สังวร ขอจบกลอน เรือชีวิต ปิดฉากเอย
31 มีนาคม 2555 20:16 น. - comment id 1228818
นำนาวาฝ่าคลื่นฝืนหางเสือ ประคองเรือรัฐบาลอย่างหาญกล้า มือไม่พายพวกเขาเอาเท้ารา ฟ้องทุกศาลที่ขวางหน้าให้กระเด็น "ความผิดท่านผู้อื่นเพี้ยงเมล็ดงา ปองติฉินนินทาห่อนเว้น ผิดตนเองเท่าภูผาหนักยิ่ง ปองปิดคิดซ่อนเร้นเรื่องร้ายหายสูญ" อิอิ แวะมาชมเรือลำงาม อิอิ
1 เมษายน 2555 10:13 น. - comment id 1228844
สอนใจได้ดีครับ แต่คนขับเรือจะรู้ป่าวนี่ สุขอย่าได้สร่าง
1 เมษายน 2555 14:12 น. - comment id 1228850
นาวาน้อย ลอยลำ กรำแดดฝน ฝ่าวังวน อุปสรรค หนักทั้งผอง ยามพายุ กระหน่ำ คลื่นลำพอง จำประคอง แล่นไป แม้ภัยมี เปรียบมวลชน ผจญ บนโลกกว้าง ต่างคนต่าง ตรากตรำ ทำหน้าที่ เพียงไร้โรค ไร้โศก คือโชคดี ดั่งนาวี ราบรื่น ผ่านคลื่นลม ทะเลทุกข์ ทะเลสุข ปนคลุกเคล้า ท้าให้เรา กลั้วเกลือก เลือกสั่งสม ตอนมั่งมี ฟุ้งเฟ้อ เห่อสังคม พอล่มจม คิดได้ มักสายไป ท้องทะเล แปรปรวน ป่วนเนืองนิตย์ ห้องชีวิต แท้จริง ยิ่งอ่อนไหว เห็นแต่คน ดิ้นรน บ่นทุกข์ใจ ล้วนอยากได้ อยากมี ชั่วชีวิน ตัดจากกลอนเก่ามาต่อด้วยครับคุณพี่
1 เมษายน 2555 16:13 น. - comment id 1228872
จะนำไปใช้เตือนใจต่อไปจากนี้ค่ะ