ใจที่ไร้สัมผัส
แดดเช้า
พักหลังนี้ที่ใจไร้สัมผัส
ปรากฏชัดชาด้านอย่างกร้านแกร่ง
ไม่รู้สึกรู้สาไร้เรี่ยวแรง
ย่อมขัดแย้งกับอารมณ์เคยงมงาย
หรือกรอบเกณฑ์ประเด็นใดได้ล้อมขัง
กักความหวังฟุ้งเฟื่องเรื่องความหมาย
สายลมที่เคยหลงเงา ก็เปล่าดาย
หรือกับสายแดดอุ่น ไม่คุ้นเคย
กับสายฝันวันเวลาค่าเคยเห็น
ณ วันนี้มองเป็นสิ่งเฉยเฉย
รอยยิ้มจากหัวใจไหวรำเพย
กลับเปิดเผยเพียงมรรยาททางสังคม
มองชีวิตผิดแผกแปลกสับสน
หรือเล่ห์กลกาลเวลามาสั่งสม
หลากเรื่องราวกล่าวอ้างต่างเงื่อนปม
ไม่มีช่วงชื่นชมมวลดอกไม้
ณ จุดหมายไกลห่างต่างเร่งรีบ
ต้นฝันผลิดอกกลีบกลับไม่ใช่
หวังคว้าดาวสาวเดือนเหมือนห่างไกล
ทิ้งหัวใจกับพื้นดิน ถิ่นเคยยืน
พักหลังนี้ที่ใจไร้สัมผัส
และผูกมัดหน้าที่ที่ฝ่าฝืน
เพียงพลังฝังลึกยังกลบกลืน
สร้างกรอบอื่นล้อมมายา หัวใจตน.
แดดเช้า : ๑๘ มีนาคม ๒๕๕๕