โหวง ภายในใจโล่งโล่งไร้รูปร่าง จะเอียงซ้ายเอียงขวาหรือตรงกลาง ไม่แตกต่างสักนิดในจิตใจ โหวง ความรู้สึกโล่งโล่งเหมือนโปร่งใส จะดินน้ำลมฟ้าหรือว่าใคร ไม่มีผลอันใดอะไรเลย โหวง อยู่กับใจโล่งโล่งอย่างเมินเฉย อยู่ในใจไร้ใจหัวใจเอย ไม่เหมือนเคยมีคลื่นทะเลครวญ โหวง ภายในใจโล่งโล่งไม่ปั่นป่วน แม้มีความรักโชยมาเชิญชวน ไม่มีใจล้วนล้วนที่เป็นใจ
13 มีนาคม 2555 21:42 น. - comment id 1227591
โหวง อยู่ในที่โล่งโล่งไม่นุ่งห่ม ใครผ่านมาผ่านไปก็ให้ชม เสียงขรมยื้อแย่งแซงกันดู อย่างนี้ถึงจะรู้สึกว่าโหวง ๆอิอิ
13 มีนาคม 2555 22:09 น. - comment id 1227594
เก็บมาฝาก ไว้ซ้ำโหวง.. สิบบทเหงาอาจเป็นเธอ - ไพรวรินทร์ ขาวงาม หนึ่ง - น้ำตาเธอไหลในคืนเหงา เงียบงันอยู่กับเงาอันเปล่าว่าง ร่องแก้มมีน้ำใสไหลเป็นทาง ค่อยค่อยแห้งแล้งร้างไปจากตา สอง - ดวงใจเธอโศกเกลื่อนรอยโศก ฉีกขาดวิปโยค ปรารถนา ฝันบิน ดั่งนกที่ผกฟ้า แรงก็กล้า ปีกก็หลุบลงเกลือกดิน สาม - ชีวิตเธอช้ำและอับเฉา ผลิดอกไม้สีเทาที่ไร้กลิ่น ซุกอยู่ในมุมแคบแห่งราคิน อึดอัดทัดถวิลถึงชีวี สี่ - ความฝันเธอแห้งเหมือนแล้งฝัน แสวงหานิรันดร์อันริบหรี่ แต่งดาวประดับฟ้าในราตรี ดาวก็ดับทับทวีทรมาน ห้า - ความหวังเธอปลิวลิ่วถลา สลายหวังวุ่นว้าทุรนร่าน สลายแล้วสลายเล่าช่างร้าวราน หวังแล้วขาดพลาดผ่านเพียงสายลม หก - เธอเปิดประตู ออกจากห้อง เหม่อมองด้วยตาอันขื่นขม มองดิน มองฟ้า มองสังคม รับน้ำค้างพร่างพรมในราตรี เจ็ด - เธอเห็นดาวตกที่ปลายฟ้า เห็นดาวอื่นยังคงค่าฉายแสงสี ทำให้เธอเข้าใจในชีวี รอให้มีความหวังพลังใจ แปด - เธอเดินเหงาหงอยอยู่ริมถนน มองผู้คนคึกคักขวักไขว่ คนอื่นก็มองเธอสลับไป ไม่รู้ใครเป็นใครที่ผ่านทาง เก้า - เธอเห็นราตรีที่มืดมิด ใจเธอคิดถึงอรุณจะรุ่งสาง ดวงตา เงียบเหงา อ้างว้าง ฝ่ามอง ฟ้ากว้างและทางไกล สิบ - เธอกลับเข้าไปอยู่ห้อง นั่งมองฝาผนังเห็นหยากไย่ พอหลับตาก็เห็นภาพใครต่อใคร กวักมือเรียกเธอออกไปร่วมเดินทาง ... เพราะ "คนเศร้า.. ไม่ต้องการการปลอบประโลม แต่คนเศร้าต้องการเพียงคนเข้าใจ ... " มีคนเคยกล่าวไว้.. ใช่หรือเปล่า
13 มีนาคม 2555 22:13 น. - comment id 1227596
โหวง เหมือนในโลงมืดมิดปิดตาเห็น กลัวก็กลัวผีหยอกหลอกเนื้อเย็น มันเน้นเน้นโบร๊ะโบร๊ววว..โห..วังเวง นอนคลุมโปลงแระ กลัวผีค่ะลูกหยี
14 มีนาคม 2555 08:15 น. - comment id 1227598
ดีจร้า...คุงก้าว เสริมคุงผู้หญิงช่างฝัน คนเศร้า ต้องการ แคลเซี่ยมรัก .... ต้องการรักไปเกาะกาดูก...อิอิ เข้าเรื่อง .... เห็นตามนั้น...โหวงๆ พิกล... บ่นบ้านนี้...แระ... เหมือนต่างคนต่างไปให้ถึงดาวดวงหนึ่ง... ซึ่ง...เมื่อวันก่อน...ต่างก็มองว่าอยากไปที่นั้นกัน มาวันหนึ่ง... ดาวดวงนั้นแจ่มแสง เด่นสวยยิ่งกว่าเดิม แต่.... ไม่มีใคร...ไปถึงดาวดวงนั้นได้ แค่เพียงเพราะ ต่างคนต่างใช้ "ใจของตัวเอง"เป็นเครื่องนำทาง... เมื่อนั้น ...พระยาพิเภกยักษี เห็นพระองค์ ทรงโศก โศภี รักนี้ก็พลันดับสลายลง...กำ
14 มีนาคม 2555 08:43 น. - comment id 1227602
ใจผมวุ่นวาย ไม่โหวง อรุณสวัสดิ์ครับ
14 มีนาคม 2555 10:11 น. - comment id 1227609
โหวง ความรู้สึกโล่งดังโอ่งไร้น้ำ เจ็บเมื่อคิดปวดเมื่อรอขอย้ำ เพราะเพียงน้ำคำที่ไม่จริง โหวง จริง ๆ เขียนมิออก สวัสดีจ้าก้าวที่กล้า
14 มีนาคม 2555 10:18 น. - comment id 1227612
ดีจังเลยครับ
14 มีนาคม 2555 10:23 น. - comment id 1227613
สวัสดีค่ะ คุณฤกษ์ ดูไม่อึดอัดดีค่ะ ในความรู้สึก รู้สึกว่าคุณฤกษ์เป็นเพื่อนที่ดีนะ บางทีคนเราก็มีบางเรื่องลึกๆในใจ ที่ส่งผลให้ ความคิดการกระทำที่แสดงออกมาแตกต่างกันไป ผู้หญิง "และความเศร้าก็ไม่ต้องการแม้แต่คนมาเข้าใจ" สำหรับความเศร้านี่มันซึมลึกนะ แต่ในความสุขแล้วดูมันผิวเผินจัง จริงๆนา ถ้าวันหนึ่งที่ความสุขมันวิ่งมาหยุดอยู่ที่เรา ยังไม่รู้เลยว่าจะอยู่กับมันอย่างไร เฮ้อ! ทำไมถึงได้รู้สึกว่าความคิดตัวเองแปลกขึ้นทุกวัน .... อาจเนื่องมาจาก เราอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นมาเนิ่นนานจนหลงลืมวันเวลา พอไม่มีอ้อมกอดนั้นแล้ว ก็อาศัยมือบางคนคอยรั้งคอยดึงไว้ แต่เราจะอาศัยมือคู่นั้นตลอดไปคงไม่ได้ เพราะเขาก็ต้องมีหนทางชีวิตของเขา เราเลยรู้สึกว่าตัวเองกำลังตะเกียกตะกาย เพื่อที่จะยืนให้ได้ด้วยตัวเอง .... เล่าให้กันฟังเฉยๆนะ อย่าเอาไปคิดมากพี่แก้ว คิดถึงพ่อแม่เสมอค่ะ เมื่อก่อนตอนที่พ่อกับแม่ยังอยู่กลัวผีมากมาย แต่ตอนนี้ไม่เคยมีความรู้สึกกลัวผีอยู่อีกเลย พี่แก้วอย่ากลัวเลยนะคะ ผีไม่มีค่ะกีรติ ไม่เอาไม่ให้เสริม ให้คิดเองใหม่ตั้งแต่ต้นเลย แล้วขอแบบ เข้าใจง่ายๆ นะ ดีค่ะคุณพจนา/หนังสือ ให้วุ่นวายเข้าไว้ จะได้ดูมีชีวิตชีวาสวัสดีค่ะ คุณอ้อย ความรู้สึกโล่งดังโอ่งไร้น้ำ เจ็บเมื่อคิดปวดเมื่อรอขอย้ำ ชอบมากเลยค่ะ เขียนดีจังขอบคุณค่ะ คุณอินสวน อย่าเลยอย่าตามมาความรักของฉันเร็วยิ่งกว่าสายฟ้าใด ขอบคุณค่ะ
14 มีนาคม 2555 12:47 น. - comment id 1227623
........ เพื่อนฝูงอุ่นหนาฝาคั่ง หายโหวงแล้วนะน้องก้าวฯ ................
14 มีนาคม 2555 13:21 น. - comment id 1227626
มันโหวงโหวงหวิวหวิวหิวเหลือล้น ยังอดทนรอเวลาทานอาหาร มาเจอกลอนออนไลน์งดงาม จำกัดความโหวงโหวงโล่งฤทัย โอย หิวจังท้องมันโหวงค่ะ เกี่ยวกันกับกลอนคุณก้าวไหมเนี่ย
15 มีนาคม 2555 10:53 น. - comment id 1227667
สวัสดีค่ะ พี่ดิน เพื่อนทำให้เรายิ้มได้ทั้งในยามสุขและยามทุกข์เหมือนกันนะคะ โชคดีที่มีเพื่อน แม้จะแตกต่างกันไปคนละแบบคนละอย่าง แต่ก็มีใจให้กันเสมอมา ขอบคุณเพื่อนๆ และมืออันละมุนละไมคู่นั้นด้วยค่ะ ที่นี่เป็นที่เดียว ที่ กทก.ชอบมาระบายความรู้สึกในใจไว้บ่อยๆ เลย ในยามที่จิตใจว้าวุ่นไม่รู้จะยังไงกับมันดี อย่าสือสากันนะคะ ถ้าอาจจะไปทำให้ โกรธ ขุ่นข้อง หมองใจ อะไร แฮ่ รู้สึกว่าน่าจะเป็นยังงั้นอยู่บ่อยเลย ขออภัยด้วยนะคะสวัสดีค่ะคุณครู รูปภาพได้ใจจังค่ะ เริ่มจะหิวแระ จะวางใจไว้ในใจตลอดไปนะคะ ขอบคุณค่ะ