คำพ้อของเจ้าพิมฯ

พลายแก้ว เมืองกาญจน์

วสันต์โรย ละออง ใสผ่องแผ้ว
หวนคิดถึง พลายแก้ว แล้วสิหนอ
หลายผลงาน สลัก ร่วมถักทอ
จนเกิดก่อ ไมตรี ดีต่อกัน
ยังจดจำ คำวอน ครั้งก่อนเก่า
ทั้งสองเรา เคียงข้าง ร่วมสร้างสรร
แม้จะผ่าน ปีเดือน เคลื่อนคล้อยวัน
จึงคงมั่น สัญญา ว่าห่วงใย
หลังฝนซา ฟ้าสวย ด้วยสายรุ้ง 
เธอคงมุ่ง ทำงาน ทั้งหว่านไถ
อย่าท้อถอย หวาดหวั่น นะขวัญใจ
ดวงฤทัย พิมฯเจ้า เฝ้ากังวล
เพราะภาระ หน้าที่ เรามีอยู่
เธอคงรู้ ใช่ไหม ในเหตุผล
แม้หากมี บุญทาน บันดาลดล
เราคงพ้น วิบากกรรม ที่ทำมา
พิมฯจะเป็น กำลังใจ ให้เสมอ
ขอเพียงเธอ คนดี ไม่หนีหน้า
มิทอดทิ้ง เหินห่าง แรมร้างลา
แม้ไกลตา หัวใจ เราใกล้เคียง
สายฝนพรำ ผสม ลมพลิ้วผ่าน
ร่ายบทกานท์ ว่าห่วงแสน แทนน้ำเสียง
หริ่งเรไร ขานรับ สรรพสำเนียง
ให้รู้เพียง พิมฯพ้อ ถึงพ่อพลายฯ
พิมพิลาไลย
สุพรรณบุรี								

	
ฟังคำพ้อ ของพิมฯ แล้วยิ้มรื่น
ช่างสดชื่น ฤดี ตามที่หมาย
ว่าสัญญา ครั้งก่อน ไม่คลอนคลาย
มิเบื่อหน่าย สิ้นหวัง กำลังใจ
				
เคยออดอ้อน ก่อนเก่า เราจำมั่น
ค่ำคืนนั้น นั่งคู่ ดูฟ้าใส
แลดวงเดือน เคียงดาว พราววิไล
ความห่วงใย ให้กัน แต่นั้นมา
			
จากสุพรรณ กลับกาญจน์ สุดรานร้าว
ช่างเหน็บหนาว เพราะใจ นั้นใฝ่หา
เหมันต์พ้น ฝนพรำ ฉ่ำไร่นา
จึงจำพราก จากลา เจ้าหน้ามล
ตระเตรียมงาน หว่านไถ ทำไร่สวน
ดินต้องพรวน พลิกผืน ฟื้นอีกหน
สิ่งขาดตก บกพร่อง ต้องคอยยล
ให้ทันฝน เมื่อวัน วสันต์เยือน
	
กำลังใจ ให้มา ล้ำค่านัก
แจ้งประจักษ์ แก่ใจ หาใครเหมือน
โสตนั้นยัง สดับ กับคำเตือน
มิเคยเลือน เคลื่อนไกล ไปจากมาน
		
หากเก็บเกี่ยว เที่ยวนี้ มีเงินเหลือ
ส่วนหนึ่งเพื่อ ตนบ้าง อย่างไขขาน
จะซื้อทอง ของขวัญ หมั้นนงคราญ
คงมีงาน แต่งแน่..นะแม่พิมฯ
พลายแก้ว
กาญจนบุรี