วัฏสงสารตำนานรัก

ไหมแก้วสีฟ้าคราม

เพียงภพผ่าน กาลล่วง ดวงดาวดับ
เดือนเลื่อนลับ ฟากฟ้า อำลาสรวง
ลมพรมไหว คลายเหงา คืนเศร้าทรวง
ใจสองดวง คล้องบ่วง ทวงสัญญา
... นับกัปป์กัลป์ ฉันรักเธอ เสมอมั่น
กรรมแปรผัน เปลี่ยนไป อาลัยหา
ยังคิดถึง ความหลัง หลั่งน้ำตา
จำฟันฝ่า รอคอย ปลดปล่อยทัณฑ์
เงาจันทร์ตรม ขมขื่น ทุกคืนค่ำ
เกินเอ่ยร่ำ คำรัก ถักทอฝัน
แม้หนทาง ถากถาง ขวากหนามพลัน
ยังเพียรบั่น บ่มแผล รักแท้จริง
ลมหายใจ เดียวดาย ไม่คลายรัก
ตราบนานหนัก ห่างหาย อุ่นกายผิง
แม้เหน็บหนาว ร้าวใจ ไร้แอบอิง
แต่ทุกสิ่ง อาทร เธออ่อนโยน
เมื่อดอกรัก ผลิบาน ใจสานต่อ
กับการรอ ต้นรัก ก่อนหักโค่น
จักคลี่บาน เปล่งประกาย ลุกฉายโชน
กว่าไกลโพ้น สัมปรายภพ บรรจบกัน
ดาวลับฟ้า ลาจันทร์ ตะวันฉาย
รักมากมาย โอบอุ้ม กุมมือฉัน
ใจสองดวง ทรวงอุ่น กรุ่นสัมพันธ์
ไม่หวาดหวั่น นานคอย รอยยิ้มรอ 
...............................................................
ที่มา......เพลง Myth...Endless Love  
โดย  Jakie Chan และ Kim Hee Seon
.
ปลดปล่อยฉันจากการรอคอยอันลึกลับ
ดวงดาวร่วงลงจากฟากฟ้า สายลมพัดโชย
ในที่สุด ฉันก็ได้โอบเธอไว้ในอ้อมกอด
ใจสองดวงเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน
ได้โปรดเชื่อว่าหัวใจฉันไม่เคยเปลี่ยนแปลง
รอคอยมากว่าพันปี
ฉันให้คำสัญญากับเธอ
ไม่ว่าต้องผ่านความขมขื่นกี่ครั้ง ฉันไม่เคยลืมเธอ
โปรดจงหลับตาและกุมมือฉันไว้
หวนคำนึงถึงความหลัง เมื่อครั้งเรามีกัน
เรารักกันมากเกินไป
น่าเศร้าเหลือเกินที่เราไม่อาจแม้แต่เอ่ยคำว่า รัก
ทุกค่ำคืน ฉันปวดที่หัวใจ
ฉันไม่เคยหยุดคิดถึงเธอเลย
ฉันคุ้นชินกับการอยู่เดียวดายตลอดเวลาอันยาวนาน
และฉันก็เผชิญกับมันด้วยรอยยิ้ม
เชื่อสิว่า ฉันเลือกที่จะรอ
แม้ว่ามันจะเจ็บปวด ฉันก็ไม่หวั่น
ความอ่อนโยนของเธอเท่านั้นที่จะรั้งชีวิตฉันไว้
จากความเหน็บหนาวที่ไม่มีวันสิ้นสุดนี้
เรารักกันมากเกินไป
นั่นแหละคือที่มาของความเจ็บปวด
น่าเศร้าเหลือเกินที่เราไม่อาจแม้แต่เอ่ยคำว่า รัก
ให้ความรักเป็นเหมือนดอกไม้ที่เบ่งบานในใจเรา
เราจะข้ามช่วงเวลาอันยาวนานนี้ได้
จงอย่ายอมแพ้ จงอย่าหยุดฝัน
เราไม่เคยลืมสัญญาที่ให้กัน
มีเพียงรักแท้เท่านั้นที่ก้าวผ่านวันเวลามากับเรา
เราไม่อาจแม้แต่เอ่ยคำว่า ฉันรักเธอ