ถ้าดอกไม้ ไมตรี ที่มอบให้ มันขุ่นข้อง หมองใจ จนไหวหวั่น ขอโทษเถอะ แก้วตา อย่าว่ากัน อยากสร้างสรรค์ บรรเลง บทเพลงกลอน อยากมีใคร ให้สิทธิ์ ได้คิดถึง อยากพูดคำ ซึ้งซึ้ง จึงออดอ้อน เขียนคนเดียว เหว่ว้า มาหลายตอน เหมือนละคร อกหัก รักโรยรา เจตนา บริสุทธิ์ จุดไฟฝัน หาคนร่วม แบ่งปัน สุขหรรษา ในสวนศิลป์ ถิ่นถม คมปัญญา เทิดคุณค่า ภาษาไทย ให้นิรันดร์ ถ้าต่างคน ต่างมีใจ รักในศิลป์ เทิดกวิน อยู่ใน ใจคงมั่น อย่าทิ้งร้าง ห่างไป นานหลายวัน มาร่วมกัน บรรเลง เพลงกวี คนเดียวดาย ในโลกกว้าง ไร้ทางออก เคยร้องบอก ออกไป ก็หลายที่ ไม่มีเลย สักหน คนปรานี ยื่นไมตรี กลับมา เยียวยาใจ ถ้ารบกวน เกินก็ ต้องขอโทษ แต่...ได้โปรด พิจารณา...กลับมาใหม่ จะทนเหงา ชอกช้ำ อยู่ทำไม มาจุดไฟ ความฝัน กันเถิดเราฯ สมยศ เปียสนิท
22 มกราคม 2555 22:15 น. - comment id 1221590
ถ้าเขารู้คงดีใจมากกว่ามั้ง เป็นกำลังใจให้ก็แล้วกัน สู้สู้
23 มกราคม 2555 17:17 น. - comment id 1221643
ขอบคุณ อีกครั้ง ในกำลังใจที่มีให้เสมอมา
24 มกราคม 2555 09:42 น. - comment id 1221669
งดงามมากครับ
24 มกราคม 2555 13:25 น. - comment id 1221695
ไม่กวนเลยอ่ะค่ะ
24 มกราคม 2555 19:19 น. - comment id 1221816
ยินดีให้กวน...คริๆ
25 มกราคม 2555 16:48 น. - comment id 1222006
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ