แอบรัก
คนบางบอน
เห่เพลงกลอนกล่อมกมลคนเคยใกล้
รักโลมไล้เร่งเร้าเราลุ่มหลง
เห็น ดาวเรือง เรียงรายหมายดำรง
จะปลิดปลงหวังปองทั้งสองปราง
คิดถึงคน หวังครอง จำต้องคิด
แม้ชีวิตต่างวัยไม่เว้นว่าง
หวังมนต์กลอน กล่อมกมล แทนคนกลาง
เป็นสื่อรัก สื่อร้าง ระหว่างเรา
แอบรัก พี่พัวพันหวั่นแพ้พ่าย
เมื่อมีชายอื่นประชันหวั่นอับเฉา
อยากร้องบอก คนเมืองบัว กลัวใจเบา
น้องคนเก่า คนกาญจน์ เขาหวั่นเกรง
เมื่อพี่เน้นว่าน้องคือน้องนั้น
เหมือนจะหันสร้างปัญหามาข่มเหง
อยากรบเร้าเร่งรักเช่นนักเลง
หวั่นวังเวง เหว่ว้า ชีวาวาย
แม้นได้คู่เคียงข้างเหมือนอย่างคิด
สักน้อยนิดจะไม่หนีหรือแหนงหน่าย
จะยอมตรม ยอมตาม และยอมตาย
จะมั่นหมายหมั่นมองแม้หมองมัว
เมื่อเสียงกลอน คนกาญจน์ ผ่านมาใกล้
จะปล่อยให้ห่างหายหรือทูนหัว
เห็น ดาวเรือง เรียงรายใจระรัว
ขอปีนรั้ว แอบรัก ไม่หักร้าง