พี่สาว
คนบางบอน
แล้วตาก็สบตาเมื่อมาถึง
มนต์เพลงซึ้งได้ฟังยังอ่อนไหว
เสน่ห์เอย .. เสน่หามากล่อมใจ
ยากจะให้ลืมแม้แต่นาที
ข้ามทะเล ข้ามฟ้า มาไกลลิบ
ใจกระซิบดวงใจให้อยู่นี่
ให้วอนขอเมตตาความปราณี
ซึ่งอาจมีให้บ้างแม้ห่างไกล
ในโลกของความฝันเมื่อวันก่อน
คือละครนำพาให้มาใกล้
โลกความจริงบนเส้นทางรักต่างวัย
เราจึงไม่สามารถแยกขาดกัน
ความรู้สึกลึกล้ำเหนือกำหนด
ทุกทุกบทรักศรัทธาเหนือกว่าฝัน
แต่ความเป็นพี่น้องคล้องสัมพันธ์
มาขวางกั้นหัวใจให้คำนึง
อยากตัดความเป็นน้อง พี่หนีออกห่าง
หันมาสร้างรักใหม่ให้คิดถึง
แม้เธอยังทำถือทำดื้อดึง
จะรำพึงออดอ้อนให้อ่อนใจ
เมื่อตะวันสีทองยังส่องฟ้า
รักหรือจะโรยรามิมาใหม่
วันที่ดอกรักบานสานเยื่อใย
จะขอใช้คำเรียกพี่ว่า ที่รัก
สมยศ เปียสนิท