ชาติหนึ่ง ซึ่งเกิดมา มีเวลา อายุขัย กำหนด กฎโลกัย ชีวาลัย ในผองชน เวียนว่าย ในกิเลส ลองสังเกต เหตุและผล ไฉน น้ำใจคน จึงวิกล สับสนจริง ลืมตา มาวุ่นวาย หิวกระหาย ทั้งชาย,หญิง กิน,อยู่ สู้,แย่งชิง ช่างยุ่งยิ่ง ทุกสิ่งอัน ขันแข่ง แย่งสมบัติ ยากบำบัด ตัดโมหันธ์ ละโมบ โลภพอกัน เกินแบ่งปัน หันเกื้อกูล ประจัญ ถึงบั้นปลาย ร่างมลาย กลายเป็นศูนย์ รูปธรรม งามจำรูญ เปลี่ยนอาดูร สูญทันใด ปลายทาง ล้วนว่างเปล่า ทรัพย์สินเรา แม้เท่าไหน ที่สุด ก็หลุดไป ไม่เห็นใคร ได้ติดมือ แจ้งชัด อนัตตา ปวงตัณหา อย่ายึดถือ ลาภผล หมายปรนปรือ ทั้งหมดหรือ คือภาพลวง
12 ธันวาคม 2554 13:15 น. - comment id 1217703
ว่ายเวียนวกวน..บนวิถี เหนื่อยหน่ายบ่ายหนี..จะมีพ้น วัฏจักรหนักหน่วง..บ่วงจำนน จำทน ทนทำ ..กรรมของตัว ! เข้าใจ เข้าถึง ..ธรรมสัจจ์ เป่าปัดสลัดไล่ ให้ถ้วนทั่ว ปล่อยวางว่างเบา ..อย่าเขลากลัว หลังสลัว ก็สว่าง ..เห็นทางธรรม !
12 ธันวาคม 2554 14:25 น. - comment id 1217707
สาธุพระคุณเจ้า
12 ธันวาคม 2554 15:30 น. - comment id 1217714
โลกมนุษย์ ก็มักเป็นเช่นนี้แหละ มิแยกแยะ ดีชั่ว ใจมัวหมอง มิรู้ผิด มิรู้ถูก คึกคะนอง หวังเพียงปอง แล้วสมจินต์ สิ้นใคร่ครวญ
12 ธันวาคม 2554 15:31 น. - comment id 1217715
12 ธันวาคม 2554 16:26 น. - comment id 1217716
13 ธันวาคม 2554 08:27 น. - comment id 1217745
มอบน้ำใจให้กันในวันนี้ คงจะดีกว่าเกลียดและเดียดฉันท์ ปรับใจใหม่เมตตาไม่ด่ากัน ยิ้มทุกวันทักทายก่อนตายไป
13 ธันวาคม 2554 15:42 น. - comment id 1217795
ชื่นชมในผลงานค่ะ เขียนได้ดีมาก ๆ
13 ธันวาคม 2554 20:51 น. - comment id 1217832