ท่ามกลางไฟสีสลับระยับแสง ทั้งเขียวแดงเหลืองขาวพราวไสว ในห้องนวลชวนฝันอันละไม คนอยู่ในห้วงทุกข์ถูกรุกราน เขากระทำตามใจความใฝ่ต่ำ ตาเธอคล้ำร่างผวาน่าสงสาร ผ่านค่ำคืนโหดร้ายใต้สันดาน ทรมานอาจิณจนชินชา ************ ฉันพบเธอวันก่อนในตอนค่ำ ดวงตาคล้ำอิดโรยและโหยหา รอน้ำใจจากชายมุ่งหมายมา ให้ราคากับบางสิ่งที่ทิ้งไป ฉันจำมั่นวันก่อนในตอนเด็ก ตาเล็กเล็กทั้งคู่เธอดูใส ดั่งดวงดาววาววับประดับใน ห้วงดวงใจมิตรภาพตราบนิรันดร์ อาคารไม้ห้องเรียนที่เขียนอ่าน กับตำนานเรื่องเก่าที่เล่าฝัน เสื้อคอซองสองแก้มยิ้มแย้มกัน ภาพเหล่านั้นนึกถึงยังตรึงตรา ครูเคยถามพวกเราเช้าวันหนึ่ง อยากรู้ซึ่งถึงฝันในวันหน้า เธอลุกขึ้นตอบครูผู้เมตตา เธอบอกว่าฝันหนูคือครูคน ฉันหยอกเหย้าคำตอบเพราะชอบแกล้ง เธอแก้มแดงเขินอายก็หลายหน แต่ลึกลึกฉันหวังตั้งกมล ขอให้ผลเธอคิดสัมฤทธิ์ตาม หลายปีผ่านจากกันวันเรียนจบ หวังอยากพบสักครั้งตั้งคำถาม ศิษย์ของเธอเป็นอย่างไรให้นิยาม ครู คนงามเพื่อนฉันแม่ขวัญตา.... ฉันพบเธอวันก่อนตอนฟ้ามืด ใจเธอชืดชาชินถวิลหา ชายสักคนยอมใช้จ่ายเงินตรา แลกกายาเลี้ยงชีวิตไร้จิตใจ ********* ท่ามกลางไฟสีสลับระยับแสง ทั้งเขียวแดงเหลืองขาวพราวไสว ในห้องนวลชวนฝันอันละไม น้ำตาไหลหลั่งรินเกินชินชา (ครูเคยถามพวกเราเช้าวันหนึ่ง อยากรู้ซึ่งถึงฝันในวันหน้า เธอลุกขึ้นตอบครูผู้เมตตา เธอตอบว่าฝันหนูคือ ครู คน...) ---------------- (ไร้อันดับ)
1 ธันวาคม 2554 13:42 น. - comment id 1216639
ที่ 1
1 ธันวาคม 2554 13:54 น. - comment id 1216643
ไม่เหงจะอยากฝันเปงครูเลย ฝันอยากเปงนายก รมต มากกร่า คริ คริ
1 ธันวาคม 2554 14:04 น. - comment id 1216645
ไม่อยากจะเป็นครู เพราะว่าหนูไม่อดทน เกรงว่านักเรียนซน จะตีก้นไปลายที สอนตัวเองให้เลิกเป็นลิง เป็นค่างไม่ได้ คงเป็นครูไม่ได้หรอกพี่ อิ แต่กลอนบทสุดท้ายชอบจังเลยค่ะ
1 ธันวาคม 2554 14:11 น. - comment id 1216647
เพราะกินใจมากครับ
1 ธันวาคม 2554 14:42 น. - comment id 1216656
เพราะเหมือนเดิม..เธอเป็นครูสอนผู้หญิงอย่างเราได้ค่ะ
1 ธันวาคม 2554 17:09 น. - comment id 1216686
ไพเราะค่ะ...ชอบบทสุดท้ายมากเลยค่ะ...
1 ธันวาคม 2554 19:04 น. - comment id 1216693
1 , 2 สหายยา มาที่ 1 เพราะซุ่มอยู่ละซิ ยา เคยมีความฝันเหมือนกันหรือ เห็นวันๆ เอาแต่เมาอย่างเดียว หรือนั่นก็เป็นความฝันเหมือนกัน
1 ธันวาคม 2554 19:06 น. - comment id 1216695
คุณแบ่มแบ้ม ผมว่าแบมได้สอนอะไรๆ คนหลายๆ อย่าง แม้ไม่ได้เป็นครูโดยอาชีพ แต่เป็นครู จากประสบการณ์จริงครับ ขอให้เจริญๆ ครับ
1 ธันวาคม 2554 19:09 น. - comment id 1216696
คุณเปลวเพลิง หลายคนฝันไว้ หลายคนไปถึง หลายคนไปไม่ถึง หลายคนยังตามความฝันอยู่ อยากให้สู้ต่อไปครับ ขอบคุณครับ
1 ธันวาคม 2554 19:11 น. - comment id 1216698
คุณmemorium เป็นงานชุดเก่าที่เขียนไว้ พอกลับไปอ่านแล้วเกิดสะดุด เพราะอยากทำบางฝัน ให้ดีขึ้นครับ ขอบคุณครับ
1 ธันวาคม 2554 19:13 น. - comment id 1216699
คุณแกงเขียวหวาน บทสุดท้าย ผมตั้งใจ เพราะเป็นจุดที่ตัดระหว่าง ความฝันและความจริงครับ ขอบคุณครับ
1 ธันวาคม 2554 19:58 น. - comment id 1216701
บทนี้ก็ซึ้งแนวชีวิตซะด้วย ชอบอ่านกลอนของนายนักสืบน่ะ มาช้าอย่าว่ากันเน้อ
1 ธันวาคม 2554 20:03 น. - comment id 1216705
คุณกุ้งหญิง มีคนมาอ่านกลอนผม ผมก็ถือว่าเปนเกียรติแล้วครับ ขอบคุณที่ชอบกลอนผม ผมก็ปลื้มกลอนคุณกุ้ง ยังเคยชมว่าฝีมือคุณกุ้ง ว่าระดับอาจาย์ ยังจำได้ไหมครับ ขอบคุณมากมายครับ
1 ธันวาคม 2554 20:43 น. - comment id 1216715
แวะมาเยี่ยมจ้ารักมากเสมอ แก้วประเสริฐ.
1 ธันวาคม 2554 22:43 น. - comment id 1216733
คุณครูแก้ว ดีใจที่ให้เกียรติมาเยี่ยมครับ ขอบคุณมากมายครับ
1 ธันวาคม 2554 23:11 น. - comment id 1216736
ฝันอยากเปงแอร์โฮส สุดท้ายเปง แอร์กี่ เซงเป็ดอ่ะ
2 ธันวาคม 2554 06:47 น. - comment id 1216755
จวว อยากเป็นแอร์โฮส สุดท้ายต้องมาเป็น แอร์กี่ อันนี้พูดออกมาเองนะ รับผิดชอบคำพูดด้วย ถึงจะแอร์กี่ ก็ขอให้เป็น แอร์กี่ อย่างมีคุณภาพจ้า ปล.เป็ดฝากถามมาว่า เป็ดเกี่ยวอะไรด้วย ทำไมต้องเซงเป็ด
2 ธันวาคม 2554 08:27 น. - comment id 1216760
มาเยี่ยมบ้านพี่ไร้ครับ พร้อมอ่านผลงาน ดูว่า จะเข้าสู่โหมดธรรมะไปแล้ว อะ อิอิ
2 ธันวาคม 2554 09:16 น. - comment id 1216767
คุณกิ่ง ผมยังติดกับทางโลกอยู่มาก ยากที่จะหลุดพ้น แต่คนเราเมื่อสูงอายุขึ้น ควรมองหาทางเลือกสักทาง ทางธรรม ถือว่าเป็นทางที่ดี ที่สุดทางหนึ่งครับ ขอบคุณครับ
2 ธันวาคม 2554 11:47 น. - comment id 1216792
................... เป็นบทกลอนที่ให้ความรู้สึกสะเทือนใจมากจ้ะคุณไร้ ...............
2 ธันวาคม 2554 13:32 น. - comment id 1216800
คุณdin เรื่องแบบนี้ ใครว่าไม่มีจริง คนหลายคนมีฝันที่สวยงาม แต่สุดท้าย ความจริงกับความฝัน มันต่างกันลิบลับ แต่การมีฝัน ย่อมดีกว่าไม่มีเสียเลย ว่าไหมครับ ขอบคุณครับ
2 ธันวาคม 2554 19:18 น. - comment id 1216873
หวัดดีจร้า ท่านพี่ รอด เป็นบทกลอนที่ซาบซึ้งมากขอรับ... กลอนของ นักสืบ ไร้อันดับ...ไม่ไร้ชีวิต... น่าจะเป็นนักสืบ อีกครั้งครา อิอิ
3 ธันวาคม 2554 21:00 น. - comment id 1216949
คุณไร้ เยี่ยมจัง อ่านแล้วสะอึก บางฝันเป็นไปตามปรารถนา บางฝันอาจจะถูกปรับเปลี่ยนก่อน แต่ไม่ว่าจะกี่ฝัน นั่นเป็นสัญญาณของความคิดที่จะก้าวไป เพียงแต่อย่าเพิ่งหยุดฝัน ดูแลสุขภาพนะคะ คิดถึงค่ะ
3 ธันวาคม 2554 22:33 น. - comment id 1216955
คุณ กรต กลอนของนักสืบ ไร้อันดับ จบชุดไปแล้วครับ คือผมมีโครงการจะรวบรวมทำเป็นหนังสือ สักเล่ม แต่ไม่ได้มีไว้ขาย แต่ไว้แจก ในงานศพผมครับ ดังนั้นจึงไม่คิด ใช้ชื่อนั้นอีก ไม่งั้นคงไม่จบเสียทีครับ ขอบคุณครับ
3 ธันวาคม 2554 22:37 น. - comment id 1216956
คุณแจ้น ความฝันของคนเรา ถ้าทุกคนทำได้ตามที่ฝัน คงดีไม่น้อยครับ แต่ชีวิตจริงไม่ใช่เช่นนั้น หลายคนไปไม่ถึง บางคนไปถึง แต่ถ้าคนเราไม่มีความฝัน ก็เหมือนการเดินทางที่ไร้จุดหมาย ใช่ไหมครับ ดีใจที่มาครับ คิดถึงเช่นกัน ดูแลสุขภาพด้วยครับ
3 ธันวาคม 2554 22:43 น. - comment id 1216957
3 ธันวาคม 2554 22:59 น. - comment id 1216962
คุณฤทธิ์ ดีใจมากๆ ครับ ที่มา ผมรอคุณมานานเลยนะครับ แทบทุกสัปดาห์ จะมีสักช่วงหนึ่ง ที่ผมกลับไปอ่านกลอนคุณ มันทำให้ผมมีแรงบันดาลใจ ที่จะเขียนกลอนต่อไป อย่าไปไหนนานๆ ซิครับ กลับมาแล้วช่วยเขียนกลอน ให้พวกเราอ่านหน่อยครับ สำหรับผมบ้านกลอนถ้าขาดคุณ ดูมันเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง กลับมานะครับ
4 ธันวาคม 2554 10:40 น. - comment id 1217007
ครูเคยถามเช้าวันหนึ่ง วันหน้าซึ่งอยากเป็นไร หนูยืนตอบทันทีทันใด ยากมากไหมหากโตขึ้น วันข้างหน้าหนูไม่รู้ วันนี้มีครูหยิบยื่น วันหน้าหากมีที่ยืน หนูขอคนอื่นมีความสุข...ทุกทุกคน
4 ธันวาคม 2554 11:06 น. - comment id 1217014
คุณ prayfa ถ้าหนูฝันฝันไว้ให้ใครอื่น ต่างยิ้มชื่นรื่นรมย์ไม่ตรมเศร้า หนูทำตัวอย่างให้บางเบา หนูต้องเกลาตัวตนเป็นคนดี ขอบคุณครับ
6 กุมภาพันธ์ 2555 22:56 น. - comment id 1223675
วันเวลา พาฉัน มาวันนี้ เป็นวันที่ ชีวิต ต้องคิดใหม่ เดินทางค่อน ครึ่งร้อย ของช่วงวัย เกือบสายไป ไม่เหลือ รอย "ความฝัน" ยังมีใจ เปี่ยมใน ไฟ "ศรัทธา" จะไขว่คว้า ให้สุดแขน เพื่อพลิกผัน จะอดทน อดออม พร้อมกัดฟัน สู้เพื่อวัน แห่งหวัง ดั่งใจปอง...
24 กุมภาพันธ์ 2555 13:08 น. - comment id 1226066
คุณโสวนิจย์ หากวันนี้ชีวิตต้องผิดหวัง เคยพลาดพลั้งล้มเหลวตกเหวลื่น แต่ชีวิตที่ผ่านเมื่อวานซืน พอหลับตื่นฟื้นกลับก็ลับเลือน... ขอบคุณที่เขียนกลอนมาฝากกัน ขอโทษที่ตอบช้าครับ