หน้าส่วนตัว
ฉันแต่งกลอน พอรู้ เพราะครูสอน
ก่อนเข้านอน เขียนเล่น เป็นนิสัย
มือสัมผัส ปากกา เวลาใด
ประหวัดใบ-หน้าครู ผู้ปรานี
ท่านทุ่มเท อบรม บ่มลูกศิษย์
ด้วยดวงจิต มุ่งมั่น อันล้นปรี่
ปณิธาน สูงเยี่ยม เทียมเมธี
ยอดกวี สามารถ ปราชญ์ปัญญา
ล่วงกี่ปี ยังนึก ระลึกถึง
บุรุษซึ่ง ชำนาญ การภาษา
เปี่ยมคารม มธุรส พจนา
มีเมตตา อาทร อ่อนละมุน
ไม่ลืมความ ห่วงใย เคยได้รับ
ซึ้งซึมซับ หยาดเหงื่อ แรงเกื้อหนุน
รอยแย้มยิ้ม มุทิตา อิ่มการุณย์
ภาพอบอุ่น หนหลัง จำฝังใจ
ส่งเสริมศิษย์ ก้าวหน้า มาหลายรุ่น
สร้างนายทุน เสนา พ่อค้าใหญ่
ครูคงครู ศิษย์เจริญ เดินก้าวไกล
ชี้ทางให้ ข้ามฝั่ง ดั่งสะพาน
งานเหน็ดเหนื่อย ตรากตรำ กรำหน้าที่
เหมือนนาวี เคลื่อนขับ รับโดยสาร
ใครไหนบ้าง สำนึกบุญ-คุณอาจารย์
ขอกราบกราน ผ่านอักษร กลอนนี้มา
คุณครู ผู้ปรีชา อารีนัก
ให้ความรัก เหลียวแล แก้ปัญหา
ถึงจากไกล เนิ่นนาน กาลลับลา
ยังบูชา กตัญญู อยู่มิลืม
สุนทรวิทย์ 23 พ.ย. 2554 11:41 น. - ID 142657 
1974
0
0
23 พฤศจิกายน 2554 14:02 น. - comment id 1215795
เรือจ้าง.. วางพาย บนสายน้ำ แล้วจ้วงจ้ำ นำเรือไป ให้ถึงฝั่ง ผู้โดยสาร หลายหลาก มากประดัง คนแจวยัง จ้ำพาย ..ด้วยใจทระนง ! น้ำเชี่ยว.. เรี่ยวแรงล้า ยังกล้าแกร่ง ตะวันแดง เลาะแก่งน้ำ ข้ามคุ้งโค้ง ที่หมาย พายเข้าหา ท่าฝั่งตรง เจตน์จำนง คงไว้ ..ด้วยใจพลี หัวเรือเกย.. เลยตลิ่ง นิ่งรอส่ง ผู้โดยสาร นั้นลง..ถีบส่งหนี คนแจวยิ้ม อิ่มใจ จงไปดี หมดเที่ยวนี้ มีเที่ยวต่อ รอท่าเดิม เรือจ้าง.. วางชีวิต คิดแค่นี้ ขอแค่มี ค่าจ้างนิด คิดสร้างเสริม ส่งผู้คน ขึ้นบนฝั่ง อย่างเช่นเดิม เป็นทางเริ่ม เพิ่มวิชา มหาชน เรือจ้าง.. หวังเช่นครู คือผู้ให้ ส่องป็นไฟ ให้เห็นแสง แห่งเหตุผล เปิดประเด็น เป็นความรู้ สู่ผู้คน เพื่อส่งพ้น ขึ้นบนฝั่ง ..อย่างตั้งใจ ความภาคภูมิ.. สุมไว้ ใจส่วนลึก ตกผลึก หวังนึกปลื้ม ลืมเหนื่อยได้ ปิดทองแผ่น ใต้แท่นพระ ละด้วยใจ ส่งศิษย์ให้ ได้ข้ามฝั่ง ..ตามอย่างครู ร่วมคาราวะแด่.. คุณครู ผู้มีพระคุณทุกท่าน
23 พฤศจิกายน 2554 15:26 น. - comment id 1215801
ศิษย์ดีต้องเคารพครูทุกคนครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
