ไม่รู้ว่าความเป็นจริงโลกของเราต่างกันไหม เมื่อฉันไม่อาจข้ามไปหา และเธอไม่อาจข้ามมา เหมือนมีกำแพงหนักหนาขวางกั้น แต่เราเป็นหนึ่งเดียวกันในบทกวี ฉันจะรอเธออยู่ตรงนี้ทุกสร้างสรรค์ ด้วยหัวใจที่คอยนับคืนและวัน พร้อมความคิดถึงที่มีนั้น ไว้รักเธอ
ก้าวที่...กล้า 5 พ.ย. 2554 12:26 น. - ID 142418 
782
3
0
6 พฤศจิกายน 2554 13:08 น. - comment id 634191
สวัสดีค่ะ พี่สาวคนดี... หอมละมุมละไมอุ่นไอรัก สองใจภักดิ์เป็นหนึ่งตราตรึงมั่น คล้องสายใยหนึ่งเดียวร่วมเกี่ยวพัน เนิ่นนิรันดร์...อยู่เคียงแค่เพียงเรา... โลกแห่งรัก...สวยสดปรากฏเห็น มิเคยเร้น ในสุข-ทุกข์-เศร้า-เหงา สองใจร่วมแบ่งปันร่วมบันเทา ดุจดั่งเงา...ร่วมทางไม่ห่างกาย... ขอแค่อุ่นละมุนกับรักที่อยู่ในโลกฝัน แมัโลกจริงจะเดียวดาย เดินไปลำพัง แต่ไม่เคยมีวันไหน? จะไม่มีเขาอยู่ในฝัน อิอิ "ฤ รักจักเคียงแต่เพียงฝัน" แค่ฝันก็สุขแล้วเนาะ อิอิ พี่สาวคนดี...ดูแลสุขภาพนะคะ พี่สาวคนดีหลี้ภัยหนีน้ำไปอยู่ไหน? สู้ๆน๊า คิดถึงนะคะ จุ๊บๆๆๆๆ
6 พฤศจิกายน 2554 13:09 น. - comment id 634948
แก้บรรเทา ให้เค้าหน่อยนะตัว... เบลอๆ
6 พฤศจิกายน 2554 13:29 น. - comment id 645657
น้ำมาทำให้เลือดฉูบฉีดดีขึ้นค่ะ เพราะมันตื่นตัวตลอดเวลา
5 พฤศจิกายน 2554 16:21 น. - comment id 1213952
อย่ารอเลยตรงนี้มีให้เลือก รอที่ทางช้างเผือกโน่นดีไหม หรือจุฬาตรีคูณก็รอได้ ฉันตามไปแน่นอนย้อนตามเธอ หากแม่น้ำคงคาหาไม่พบ ตระเวณจบยมุนาหาเสมอ อจิรวดี นี้อาจเจอ คงไม่เก้อ สรภู .มหิ มี ชักแม่น้ำทั้งห้ามาว่าวอน เพียงอยากอ้อนตามโฉลกในโลกนี้ หากมีเพียงสองคนคงจะดี เราจะได้จู๋จี๋กันสองคน อย่าต่างคนต่างรอใจฝ่อหมด สุดท้ายแล้วต้องอดไปทุกหน หลายขวบปีทุกข์ท่วมอ่วมเหลือทน หนึ่งเดียวกันขออย่าพ้นเรารักกัน.. เห็นว่ารอ ก็เลยรีบมา
5 พฤศจิกายน 2554 16:37 น. - comment id 1213955
มาอ่านงานคุณก้าว..ที่กล้าค่ะ ู^__^ ทุกครั้งงานเขียนคุณน่ารักดีค่ะ
7 พฤศจิกายน 2554 14:39 น. - comment id 1214129
ขอบคุณค่ะ คุณฤกษ์ - คุณกลั่นแก้ว ที่ให้กำลังใจ น้องสาว จุ๊บ คิดถึงนะ - พี่แก้ว ไม่อยากตื่นเลยค่ะ :) ............ ตั้งใจมาฝากไว้ หากผ่านวิกฤตนี้เมื่อไรแล้วจะกลับมานะคะ
7 พฤศจิกายน 2554 15:24 น. - comment id 1214151
มาพัก ที่ลพบุรีได้น๊า
7 พฤศจิกายน 2554 16:28 น. - comment id 1214169
^ ^ ^ ^ จริงน๊า คริ.
8 พฤศจิกายน 2554 11:36 น. - comment id 1214296
โลกกลมกลมใบนี้ มันคือที่ที่เรา ร่วมเคียงฝัน ณ ตรงจุดที่เราอยู่ใกล้กัน คือโลกอันโดดเดี่ยวแสนเดียวดาย โลกเปลี่ยวเปล่าและหนาวซ่าน ทรวงสะท้านสั่นครางมิว่างหาย ทุกๆครั้งที่สายลมสะบัดลาย โลกก็คล้าย...นรกในอกตรม อาคุงก้าว น้ำท่วม บ่ อย่าไปยอมน้ำนะ...อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
