ปลุกฉันตื่นขึ้นสักวันเมื่อฉันพร้อม ทุกอารมณ์จะสมยอมความหอมหวาน ฉันสัญญาเมื่อฟ้าผลัดรัตติกาล หนึ่งนิทราจะลาผ่านไม่นานนี้ ............................ เหมือนภาพฝันมันเลือนพร่าจากหน้าต่าง และปิดตายปลายฟ้ากว้างหมดทางหนี ยินเพียงเข็มนาฬิกาวินาที ที่เดินดั้นกระชั้นถี่ไร้ชีวิต เป็นฝันร้ายที่กลายพันธุ์เป็นฝันลึก ก่อตัวตามความรู้สึกสำนึกผิด ดาวกระพริบ ได้ริบหรี่ที่ละนิด ราวปกปิดเรื่องโกหกตลกร้าย คล้ายค่ำคืนได้กลืนกินจิตวิญญาณ และสายลมอุดมการณ์ได้ผ่านหาย เสพย์ซับซากกากคืนเปลี่ยวอย่างเดียวดาย ขุดหลุมฝังหลังความตายใต้ดวงดาว ผ่านมาไกลไม่รู้ตัวกลัวหรือกล้า ไล่ตามห้วงภาพลวงตามากี่หนาว รู้ทั้งรู้อยู่ในฝันอันยืดยาว แต่ไม่พร้อมจะกลับก้าวสู่ความจริง ฉันเป็นเพียงคนหลงทางกลางความฝัน ทิ้งโลกแห่งแสงตะวัน ทิ้งทุกสิ่ง หาโลกครอบกรอบกะลามาพักพิง นานจนว่า ไม่กล้าทิ้งกะลานี้ เธอคือใครในความรักที่ฉันรู้ คือแสงสีที่คงอยู่อย่างคงที่ เธอคงคอยอย่างเต็มล้ามาเต็มที รอคนที่ตาบอดสีจะเปิดตา ดาวระโยงโรงละคอนฟ้าอ่อนไหว ฉันอยากเชื่อเรื่องแสงไฟในโลกหน้า หากเธอรอ ฉันร้องขอแค่เวลา วันที่กล้า สบตาฟ้า-จักรวาล ปลุกฉันตื่นขึ้นสักวันเมื่อฉันพร้อม ฉันอยากตื่นขึ้นในห้อม ห้วงความหวาน คืนดาวพรายสายลมพัดรัตติกาล หวังว่าหนึ่งราตรีนานไม่เกินนี้...
ตะวัน 25 ต.ค. 2554 00:53 น. - ID 142287 
2265
0
0
25 ตุลาคม 2554 07:27 น. - comment id 1212502
ผ่านมาไกลไม่รู้ตัวกลัวหรือกล้า ไล่ตามห้วงภาพลวงตามากี่หนาว รู้ทั้งรู้อยู่ในฝันอันยืดยาว แต่ไม่พร้อมจะกลับก้าวสู่ความจริง ^ ^ ^ เคยเป็นค่ะความรู้สึกนี้ มันเหมือนเราเดินมาจนสุดขอบ ข้างหน้าคือเหวลึก หากย้อนกลับก็เส้นทางเดิมที่เราจากมา.... ความรู้สึก โดดเดี่ยว มันเป็นอย่างงี้นี่เอง... แต่ ณ วันนี้ ถ้าถามว่าจะเลือกทางไหน ขอนั่งลงตรงขอบเหวและนั่งรอตะวันตื่นขึ้นมาทักทายให้ความอบอุ่นคนที่กำลังจะตายเพราะความเดียวดายดีกว่า แล้วเราจะกล้าเดินย้อนกลับมาเพื่อหาทางออก เส้นทางที่เราจากมาใช่ว่าไม่มีทางแยกให้เลือก จริงมั๊ยคะ ................................. รักษาสุขภาพด้วยนะ ตะวัน เพื่อนคุ้นตาที่ยังลึกซึ้งในทุกตัวอักษรเสมอ
25 ตุลาคม 2554 11:21 น. - comment id 1212526
ฝันเศร้าจัง..ปลุกแล้วต้องตื่นนะไม่งั้นจะฉีด......
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
