หน้าส่วนตัว
บุปผา ดารดาษ
กิมิชาติ ปราดเข้าหา
แทะดึง ทึ้งผกา
บุษบา ก็ราโรย
หญิงใด ใจโอนเอน
บุรุษเห็น เป็นหิวโหย
กระหาย หมายกอบโกย
โดยตัณหา อันสามานย์
สตรี ผู้ดีแท้
นั้นมิแพ้ แก่คำหวาน
วาจา คำสาบาน
อาจฟุ้งซ่าน พ่านคำนึง
เตือนตน ห่างคนชั่ว
ระวังตัว ให้ทั่วถึง
รู้ผ่อน รู้หย่อนตึง
รู้ก้นบึ้ง ซึ่งร้ายดี
สิ่งหนึ่ง พึงตระหนัก
ควรพิทักษ์ เกียรติศักดิ์ศรี
รักษา พรหมจารี
อย่าให้มี ราคีคาว
การใด มิใหญ่หลวง
เท่าแหนหวง ห่วงความสาว
มองใคร มองให้ยาว
เมื่อถึงคราว มิร้าวราน
ป้องปราม ความบกพร่อง
พินิศตรอง มองแก่นสาร
ยากใด ไม่เท่าการ-
อ่านน้ำใจ ในมนุษย์
หดหู่ คือผู้ชาย
ที่รูปกาย คล้ายบุรุษ
แต่งไป กลายเป็นตุ๊ด
นกเขากุด สุดระทม
สุนทรวิทย์ 17 ต.ค. 2554 12:54 น. - ID 142197 
1407
0
0
17 ตุลาคม 2554 16:21 น. - comment id 1211454
รักษาพรหมจารี เป็นประเพณีที่ดีงามของสาวไทย แต่ตอนจบไหงดันไปเจอตุ๊ดละคะ สวรรค์ช่างไม่ปราณี แล้วจะรู้ได้ยังไงก่อนแต่งว่าใครเป็นหรือไม่เป็น บางคนก็เป็นเสือไบ น่าจะมีการสอนให้ดูด้วยนะคะ
17 ตุลาคม 2554 16:38 น. - comment id 1211460
นี่คุณอะไรกัน วันก่อนนั้นขอรักษา ผ่านชายกี่ร้อยมา จักวิวาห์สุดาใจ วันนี้พี่กลับกลอก กลับมาบอกเอาใจใส่ พรหมจารีแห่งหญิงไทย น้องอยากตายด้วยงงงัน
17 ตุลาคม 2554 17:39 น. - comment id 1211470
ขออภัยจริงๆผมความจำสั้นพูดอะไรจำไม่ค่อยได้ ขนาดยืมเงินเพื่อนหยกๆยังลืมเลยโปรดอโหสิ อโหสิ
17 ตุลาคม 2554 21:59 น. - comment id 1211479
มิเชื่อในพี่แล้ว สัมพันธ์แผ่วไม่ถึงฝัน ความจำนั้นก็สั้น บอกรักฉันแล้วก็ลืม บอกน้องซื้อทองให้ แท่งเท่าไหให้น้องปลื้ม ห้าล้านให้ขอยืม ไม่ต้องคืนชื่นหัวใจ แล้วไงมาวันนี้ ลืมวจีที่สวยใส ลืมคฤหาสน์บอกซื้อให้ ตึกใหญ่ใหญ่เท่าศาลากลาง โกรธแล้วโกรธจริงจริง ลืมทุกสิ่งไม่รู้สร่าง ลาแล้วใจปลดวาง กอดหมอนข้างดีกว่าเอย
17 ตุลาคม 2554 22:47 น. - comment id 1211485
แฮะ แฮะ อย่าพึ่งน้อยใจ ทีหน้าทีหลังพูดอะไรจะจำจริงๆ ถ้าจำไม่ได้โปรดให้อภัย เมื่อเช้ายังจำเมียไม่ได้ เผลอถามไปคุณยายมาหาใคร โอ้บ้านแทบแตกกว่าจะเคลียร์จบ ก็หน้าแก่เหมือนยายจะให้เรียกน้องได้ยังไง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
