ที่รักจ๋า เหนื่อยหนักหนาวางลงปลงเสียบ้าง คลายความอ่อนล้าเราได้เบาบาง แล้วเดินทางจ่อมจมรมณีย์ วาดความฝันเราลงตรงขอบฟ้า ด้วยปากกาจากดาวพราวแสงสี บนห้วงผืนผ้าดำย่ำราตรี ให้มืดมีความหวังกังวานใจ ฟังเสียงของล้อกาลที่ผ่านเคลื่อน กระซิบเตือนเวลานั้นบ่าไหล เช่นชีพที่เปลี่ยนผันทุกวันไป จวบวารวัยมาพรากให้จากลา เติมสีของความสุขและทุกข์เศร้า เข้าคุกเคล้าอย่างใจเฝ้าใฝ่หา เพื่อเรียนรู้ในสิ่งมิ่งงามตา และรู้ค่าสิ่งไม่ควรไยดี เหนื่อยหนักหนาวันนี้นะที่รัก จะฟูมฟักเราเห็นเป็นสักขี พรุ่งนี้แม้นปัญหารุมราวี เรายังมีจิตเข้มแรงเต็มตน ถ้าเหน็ดเหนื่อยอย่าหนีนะที่รัก ลองหยุดพักเพื่อสู้ดูอีกหน ในนามของคุณค่าคำว่าคน สามารถป่นและสร้างอย่างใจคิด
เปลวเพลิง 6 ต.ค. 2554 11:10 น. - ID 142067 
1445
1
0
6 ตุลาคม 2554 12:00 น. - comment id 1210567
ว้าว....น้องเปลว.. ไพเราะมากๆ ค่ะ.. พี่แซมคิดกลอนต่อไม่ออกเลย.. อ่านไปมาหลายเที่ยวแล้ว... ชอบมากๆนะคะ...
6 ตุลาคม 2554 20:18 น. - comment id 1210607
จักเหนื่อยมากเหนื่อยน้อยถอยมิได้ ตราบหัวใจยังแกร่งจงแข็งขืน เร่งไขว่คว้าฝ่าฟันทุกวันคืน เมื่อยังตื่นทุกผู้ต้องสู้ไป
7 ตุลาคม 2554 07:52 น. - comment id 1210639
มีความหวัง ย่อมมีกำลังใจ อย่าให้ชีวิตสิ้นหวัง
7 ตุลาคม 2554 18:01 น. - comment id 1210713
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
