เธอเลิกรักหักสัมพันธ์ในวันก่อน กลับมานอนหมองไหม้ใจหมองหมาง คงต้องลาคราต้องไกลในเส้นทาง ต้องลาร้างจางจากกันนิรันดร์ไป เป็นนิรันดร์ที่แสนยาวแสนหนาวเหน็บ หากนับเจ็บเจ็บปวดป่นทนไม่ได้ หากนับหนาวหนาวก็ใกล้จับใจวาย ที่สุดร้ายคือไม่มีที่สิ้นเลย ฤดูหนาวไม่สิ้นสุดมีจุดเริ่ม และต่อเสริมเติมต่อไปไร้เฉลย ว่าต้องหนาวนานแค่ไหนใจไม่เคย ความเศร้าเอ๋ย คงครองใจไปนิรันดร์ ขอได้ไหม แค่คำลวงว่าห่วงบ้าง เพื่ออำพรางบางห้วงใจให้เหหัน หากหวงแค่แม้คำลวงว่า ห่วงกัน ชั่วนิรันดร์ อาจนานยาว-หนาวกว่าเดิม
13 ตุลาคม 2554 11:21 น. - comment id 1211085
จะห่วงเธอชั่วนิรันดร์ตะวันขึ้น ในแรมคืนมองดาวเด่นห่วงเสมอ ทุกฤดูกาลกัปล์สำหรับเธอ ห่วงเสมอห่วงมิตร..นิจนิรันดร์ ไม่ได้แกล้งรึแสร้งห่วง...
13 ตุลาคม 2554 13:31 น. - comment id 1211101
ในนิรันดร์ที่นานยาวหนาวยะเยือก ไม่อาจเลือกว่าจะตื่นหรือฝืนฝัน แต่ใจเจ็บสุดใจฝืนมันยืนยัน ว่าเจ็บนั้น เจ็บจริงยิ่งเจ็บใจ ขอบคุณคำห่วงแท้แม้ห่างๆ คนอ้างว้างได้พักพิงอิงอาศัย เพื่อหายใจได้อีกครั้งประทังใจ เพื่อทุกข์ไป ในอีกวันอันแสนนาน ณ จุดที่ คำปลอบใดไม่อาจช่วย ร้าวใจรวยโรยระรินสิ้นสงสาร ในนิรันดร์ที่เหน็บหนาวและร้าวราน แม้คำหวานยังขมไหม้เมื่อใจตรม