เกิดอะไรในม่านบางระหว่างเรา เปิดรอยเศร้าเว้าแหว่งเข้าแข่งขัน ยิ่งเนิ่นนานรานร้าวหนาวผูกพัน เจ็บคือฉันใช่ไหมเธอไม่แคร์ เมื่อคิดมีคนใหม่เธอไม่บอก ยังกลับกลอกหลอกใจให้มีแผล แต่งคำหวานหว่านหยอกหลอกรังแก อนาถแท้นิยามรักถักร้อยลวง ทุกถ้อยคำคือเท็จเพ็ดป้อยอ เพื่อหลอกล่อลิ้นลมคมบาศบ่วง สัตย์และซื่อคือทั้งใจข้างในกลวง ไม่มีห่วงหวงแหนกลางแดนใจ จึงมากเงาเศร้าซมถมดาษดื่น ต้องกล้ำกลืนฝืนกลั้นความหวั่นไหว เจ็บเพราะเขลาเฉาเพราะโง่โธ่โทษใคร น่าขำไหมในบทเรียนเขียนเรื่องรัก.
29 กันยายน 2554 08:37 น. - comment id 1209696
รู้เขาหลอกยังรักปักทรวงลึก เพราะหัวใจระทึกและหวั่นไหว ทุกคราวครั้งยามเขาเข้ามาใกล้ เหมือนดั่งไฟลนร้อนอ้อนอารมณ์ ดุจแท่งเทียนเหลวไหลไร้แรงขืน ไม่อาจยืนต่อต้านหวานผสม ยอมทุกสิ่งทิ้งกายให้เขาชม เกิดอะไรใจซานซมไม่รู้เลย.... อิอิ ใครจะตอบได้ล่ะ อิอิ
29 กันยายน 2554 18:46 น. - comment id 1209763
เจ้าคารมคมคายจริงๆเนาะคุณฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)
29 กันยายน 2554 22:07 น. - comment id 1209779
30 กันยายน 2554 04:57 น. - comment id 1209808
ค่ะคุณอนงค์นาง