อยากแต่งกลอน ดีดี มีสาระ แต่วาทะ เราสิ มิได้เรื่อง อยากแคะควัก อักขระ มาประเทือง ดันฝืดเคือง ทักษะ ประสบการณ์ ความรู้งู-งูปลาปลา ไร้สามารถ หมดโอกาส ขมวด อวดโวหาร เรื่องรุกรับ ขับเคี่ยว ขาดเชี่ยวชาญ คำอ่อนหวาน จับใจ ไม่ตรึงตรา แม้ใจรัก ฝักใฝ่ ในอักษร ชั้นเชิงกลอน กลับเยี่ยง ไร้เดียงสา อยากคล่องศัพท์ ฉับไว ได้ลีลา แต่วาจา คารม มิคมคาย ยามสดับ บทกวี ที่ไพเราะ ฟังเสนาะ งดงาม แฝงความหมาย เรารึอยาก วิสาสะ ร่วมระบาย ก็นึกอาย ว่าด้อย น้อยฝีมือ เราเปรียบมด ตัวหนึ่ง ซึ่งเล็กจ้อย มาเดินหงอย กลางหมู่ปราชญ์ มิอาจหือ วรรณกรรม ล้ำลึก ต้องฝึกปรือ คนหัวทื่อ อย่างเรา ยากเข้าใจ
27 กันยายน 2554 14:46 น. - comment id 1209518
แด่มดตัวหนึ่งนี้ที่น่ารัก ขอสลักมนตร์ไว้ในอักษร ให้หวามหวานกมลด้วยสุนทร ผ่านบทกลอนรสเลิศบรรเจิดใจ เปลวเพลิงน้อยหนึ่งนี้มิโรจน์นัก แต่ด้วยรักพจมานอ่อนหวานไหว จึงแวะมาฝากคมคารมไฟ เป็นเพื่อนในบ้านกลอนสุนทรวิทย์ ................................................ แวะมาทักทายครับ เรื่องแต่เก่งหรือไม่ไม่สำคัญ รักกลอนเหมือนกันก็เพียงพอแล้วครับ
27 กันยายน 2554 15:03 น. - comment id 1209523
มีคนให้กำลังใจขนาดนี้ เดี๋ยวอาจเหลิงนึกว่าตัวเองเป็นช้างก็ไม่แน่นะครับ
27 กันยายน 2554 15:22 น. - comment id 1209534
อิอิ